Thierry Claveyrolat, alcumado "L´Aigle de Vizille", naceu na Troche, Isére, (Francia), o 31 de marzo de 1959. Suicidouse o 7 de setembro de 1999 dun disparo como consecuencia dunha depresión adquirida ao ser responsable dun accidente de tráfico no que unha familia de catro persoas resultaron gravemente ferida. O corpo sen vida de Claveyrolat foi atopado pola súa muller, na bodega da súa propiedade.
Estaba considerado como o mellor escalador francés da década dos oitenta, aínda que se defendía ben en todos os terreos. Aos seus 32 anos, logrou un dos seus soños e este non era outro que conquistar o título da montaña do Tour de Francia, algo que non lograba ningún ciclista galo desde 1986, desde que o "Caimán" Bernard Hinault colgase a bicicleta.
Profesional de 1983 a 1994, durante os cales venceu en etapas da Dauphine Liberei, Criterium Internacional, Subida a Arrate, Bicicleta Eibarresa e Volta a Cataluña, un total de 28 vitorias.
Era un especialista nas etapas de montaña, logrando gañar a clasificación da montaña en multitude de carreiras, como a Volta a Cataluña, a Bicicleta Vasca, o Dauphiné Libéré ou o Midi Libre.
Outros resultados importantes foron o 2º lugar no Campionato de Francia de 1991 e o 5º no Campionato do Mundo de 1989.
En 1994, con 35 anos retírase do ciclismo profesional, pasando a rexentar o Bar Restaurant "L´Etape" en Vizille (Grenoble), ao pé dos Alpes. O letreiro de neón era de lunares representando o maillot do premio da montaña. O interior era un museo dos seus maillots, copas, medallas e outros obxectos de ciclismo. Os problemas económicos sumados á depresión ao sentirse culpable do accidente (conducía ebrio) parece que foron os motivos polos que decidiu suicidarse. Non puido soportar a situación). Un suicidio que recordaba bastante ao de Luís Ocaña, que tamén se quitase a vida na súa leira francesa facia cinco anos.
En Chemin da Bastille (Grenoble), ten un pequeno monumento dedicado á súa memoria.
TRIUNFOS: 1986, vencedor do Campionato de Francia de Puntuación e dúas etapas do Dauphiné Libéré.
1987, vencedor dunha etapa do Dauphiné Libéré.
1989, vencedor do Tour de Limousin, unha etapa do Dauphiné Libéré, dúas etapas da Volta a Cataluña, unha etapa da Bicicleta Eibarresa (Subida a Arrate), vencedor do Gran Premio A Marsellesa e do G. P. Estrela de Besseges.
1990, vencedor da Bicicleta Eibarresa, Polynormande, unha etapa do Dauphiné Libéré, unha etapa do Tour de Francia e clasificación da Montaña e vencedor do Gran Premio Boucles Parisinos.
1991, vencedor dunha etapa do Tour de Francia.
1993, vencedor do Gran Premio de Plouay, Copa de Francia e Tour de Haut-Var.
Nunca participou no Xiro de Italia.
TOUR DE FRANCIA: 1985 (29º), 1986 (17º), 1987 retirouse, 1988 (23º), 1990 (21º, máis unha etapa e o Premio da Montaña. 1991, (máis unha etapa).
VOLTA CICLISTA A ESPAÑA: 1989, (65º).
Outros resultados dignos de mención: 1988, terceiro no Gran Premio de Plumelec. 1989, segundo na Subida a Arrate e terceiro na Dauphine Liberei. 1991, segundo no Campionato de Francia de ciclismo en ruta.
EQUIPOS: 1983, Pelussin. 1984, Systeme Ou. 1985, A Redoute. 1986-1991, RMO. 1992, Z. 1993-1994, Gan.
Estaba considerado como o mellor escalador francés da década dos oitenta, aínda que se defendía ben en todos os terreos. Aos seus 32 anos, logrou un dos seus soños e este non era outro que conquistar o título da montaña do Tour de Francia, algo que non lograba ningún ciclista galo desde 1986, desde que o "Caimán" Bernard Hinault colgase a bicicleta.
Profesional de 1983 a 1994, durante os cales venceu en etapas da Dauphine Liberei, Criterium Internacional, Subida a Arrate, Bicicleta Eibarresa e Volta a Cataluña, un total de 28 vitorias.
Era un especialista nas etapas de montaña, logrando gañar a clasificación da montaña en multitude de carreiras, como a Volta a Cataluña, a Bicicleta Vasca, o Dauphiné Libéré ou o Midi Libre.
Olaw Ludwig, maillot verde, Greg Lemond, maillot amarillo y Thierry Claveyrolat, Rey de la Montaña del Toru de Francia |
En 1994, con 35 anos retírase do ciclismo profesional, pasando a rexentar o Bar Restaurant "L´Etape" en Vizille (Grenoble), ao pé dos Alpes. O letreiro de neón era de lunares representando o maillot do premio da montaña. O interior era un museo dos seus maillots, copas, medallas e outros obxectos de ciclismo. Os problemas económicos sumados á depresión ao sentirse culpable do accidente (conducía ebrio) parece que foron os motivos polos que decidiu suicidarse. Non puido soportar a situación). Un suicidio que recordaba bastante ao de Luís Ocaña, que tamén se quitase a vida na súa leira francesa facia cinco anos.
En Chemin da Bastille (Grenoble), ten un pequeno monumento dedicado á súa memoria.
TRIUNFOS: 1986, vencedor do Campionato de Francia de Puntuación e dúas etapas do Dauphiné Libéré.
1987, vencedor dunha etapa do Dauphiné Libéré.
Laurent Dufaux, Raul Alcala y Thierry Claveyrolat |
1990, vencedor da Bicicleta Eibarresa, Polynormande, unha etapa do Dauphiné Libéré, unha etapa do Tour de Francia e clasificación da Montaña e vencedor do Gran Premio Boucles Parisinos.
1991, vencedor dunha etapa do Tour de Francia.
1993, vencedor do Gran Premio de Plouay, Copa de Francia e Tour de Haut-Var.
Nunca participou no Xiro de Italia.
TOUR DE FRANCIA: 1985 (29º), 1986 (17º), 1987 retirouse, 1988 (23º), 1990 (21º, máis unha etapa e o Premio da Montaña. 1991, (máis unha etapa).
VOLTA CICLISTA A ESPAÑA: 1989, (65º).
Outros resultados dignos de mención: 1988, terceiro no Gran Premio de Plumelec. 1989, segundo na Subida a Arrate e terceiro na Dauphine Liberei. 1991, segundo no Campionato de Francia de ciclismo en ruta.
EQUIPOS: 1983, Pelussin. 1984, Systeme Ou. 1985, A Redoute. 1986-1991, RMO. 1992, Z. 1993-1994, Gan.