Maurice
Garin alcumado “O Pequeno Deshollinador”, naceu en Aosta (Italia) o 23 de marzo
de 1871. Faleceu aos 85 anos en Lens (Francia), o 18 de febreiro de 1957.
Maurice Garin, como outros tantos mozos do Val
de Aosta gañábase a vida cruzando a fronteira para traballar de deshollinador,
en diferentes cidades francesas. Era unha tradición nos Alpes o prover de
deshollinadores que atendesen as chemineas das grandes cidades e das familias
burguesas.
Estableceuse
definitivamente (tras unha longa marcha a pé en compañía do seu pai e os seus
irmáns) nun pobo chamado Lens, onde se librou de traballar como mineiro grazas
aos seus dotes de albanel e á recomendación dun paisano chegado varios anos
antes que el que lle conseguiu un traballo nunha empresa de albañilería.
Debido ao
seu humilde oficio e ás súas reducidas medidas (1,62 m e 60 kg), cando se
converteu nunha gloria ciclista foi coñecido co sobrenome do “Pequeno
Deshollinador”.
Entusiasmado polos éxitos dos primeiros
velocipedistas, aforrou o suficiente para comprar unha bicicleta cando tiña
vinte anos. Dous anos máis tarde convertíase nunha vedette, impoñéndose en dúas
carreiras de gran fondo infestadas de sportmen, como se chamaba aos amateurs da
época. Os 800 km. de París e a Dinant-Namur-Dinant.
Cunha
regularidade de metrónomo, e unha coraxe e resistencia excepcionais, impúxose
nos dous anos seguintes nas 24 horas de París, e a París-Le Mans (1896), e
participou na primeira edición de París-Roubaix, proba que gañaría as dúas
tempadas seguintes. A súa vitoria no Inferno do Norte provocou ondas de
entusiasmo, e isto non é un eufemismo. No seu segundo triunfo, o velódromo de
Parc Barbieux estaba abarrotado e os seareiros que non atoparon sitio nel
subíronse ao tellado dunha casa veciña provocando o seu afundimento…
Nacera
unha estrela. Unha estrela que crecería en todos os corazóns nos vindieros
anos, nos que Maurice Garin, acompañado dos seus irmáns César e Ambroise,
acumulou un bo número de vitorias.
Cando
Henri Desgranges lanzou a idea do primeiro Tour de Francia, Maurice foi o primeiro
en apuntarse. Todos os seus seareiros esperaban a súa vitoria, e non se viron
decepcionados. Esta popularidade explica o porqué, ao ano seguinte, os
comisarios esperaron catro meses para descualificarlle (pensarían que era
mellor agardar a que se arrefriasen as paixóns desatadas polo seu triunfo na
estrada). Se tomasen esta decisión a pé de meta, seguro que se produciu un
motín con linchamentos entre as filas dos comisarios…
Este
ciclista italiano de nacemento, aínda que posteriormente nacionalizado francés
de finais do século XIX e comezos do XX pasou á historia por ser o primeiro
vencedor do Tour de Francia en 1903. Pequeno de talla, pero infatigable e moi
regular. Os primeiros éxitos dá súa carreira ocorreron en 1893, 1894 e 1895,
moitos deles en probas de resistencia de 24 horas ou centos de quilómetros, que
tingan lugar en pistas ou velódromos. En 1897 e 1898 acadou senllas vitorias na
París-Roubaix, amais doutros triunfos. En 1902 gañou a prestixiosa pero
desaparecida Bordeos-París.
Cando en
1903 naceu ou Tour de Francia, Garin xa tiña 32 anos, pero aínda era
considerado un dos favoritos para a vitoria final en París, cousa que confirmou
acadando 3 vitorias de etapa nun total de 6 e o triunfo final con case 3 horas
de vantaxe sobre o segundo clasificado.
En 1904
acadou de novo a vitoria na Grande Boucle, con 1 vitoria de etapa, pero 4 meses
despois foi desposuido do título acusado de ter feito parte do percorrido en
coche, algo que o negou durante o resto dá súa vida. Nesa actuación foron
eliminados dá carreira os 4 primeiros clasificados daquel Tour, non só Maurice
Garin. Suspendido deportivamente por 2 anos, decidiu retirarse do deporte
profesional.
Trala súa retirada montou un taller de
bicicletas na cidade de Lens, e despois da Segunda Guerra Mundial mesmo creou
un equipo profesional chamado " Garin". Baixo as cores vermello e
branco dese equipo o holandés Piet Van Est gañou a Bordeus-París en 1950 e
1952.
En Lens o
seu recordo aínda perdura nesta vila do norte de Francia, que puxo o seu nome
ao velódromo local. En 2003 coincidindo co centenario da súa vitoria no Tour de
Francia, unha rúa de Maubeuge foi renombrada tamén en honra súa.
Os seus
irmáns César Garin e Ambrosio Garin tamén foron ciclistas profesionais.
Convidado a dar a saída do Tour de 1953,
Maurice Garin, con bo aspecto a pesar dos seus 82 anos, contentouse cunha breve
alocución: "Os meus mozos amigos, xamais poderedes comprender as
dificultades que tivemos que afrontar coas nosas máquinas rudimentarias, sobre
estradas imposibles. Estas eran máis hostís que os nosos inimigos e, con todo,
cantos belos recordos deixaron en min. O recordo dunha gloria xamais embazada,
dunha vida que non alcanzase sen a bicicleta e, sobre todo, dunha promoción
social inesperada". Entre as súas citas famosas esta a que lle dixo en
1902 a un xornalista: "Antes que campión son un home do pobo. Non sabía
que estas dúas nocións faríanse consustanciales ao deporte ciclista".
MOMENTOS
CLAVE DO PRIMEIRO TOUR (1903)
Eran
setenta e seis na saída, diante do restaurante O Espertador, en Montgeron.
Setenta e seis pioneiros partindo cara ao descoñecido neste primeiro Tour de
Francia, corrido sobre seis etapas para unha distancia total de 2.407 km., ou
sexa unha media superior a 400 km. por etapa.
O 1 de
Xullo ás 15 h. 16’ deuse a saída cara a Lyon. Maurice Garin chegaría o primeiro
ás 9 da mañá do día seguinte.
Os
corredores puxéronse de novo en camiño, estaba vez cara a Marsella, na noite do
4 ao 5 ás 2 h 30’ da madrugada. Na Canebière, cara ás 17 h cruza a meta en
primeiro lugar Acouturier, pero sen problemas para Garin posto que o Coloso
abandonara na primeira etapa e non corría senón como parcial (unha categoría
inventada polos organizadores, medorentos de quedar sen ciclistas en carreira).
Pero esta fórmula apenas viviría dous días.
Na
terceira etapa Acouturier púxose descaradamente de parte de Georget, polo que
se decidiu separar os dous pelotóns. Primeiro saíu o dos corredores que optaban
á clasificación xeral e, unha hora máis tarde, os parciais. Garin fixo toda a
carreira na cabeza, atacando sen desmaio para eliminar aos seu máis temible
inimigo: Georget. Garin chegou fresco á meta e aínda tivo arrestos para
declarar aos xornalistas: misión cumprida, aínda que non ocultou a súa
desilusión por perder ao sprint diante de Orange, Sanson e Pothier (que
estiveron todo o intre á súa roda sen darlle un relevo).
A etapa
que acababa en Bordeaux (268 km.), viu a súa saída ás 3 h da mañá diante do
Café de Sion, onde un cinematógrafo proxectaba imaxes das etapas anteriores
nunha saba branca. Esta vez foi Garin quen levou a etapa, aínda que só fosen os
árbitros quen lle viu cruzar a liña de meta en primeira posición. Para moitos
non houbo dúbida de que foi o Brúseles Sanson quen gañara a etapa dunha forma
limpa e honrada pero…
O 14 de
Xullo, en Nantes, venceu sen contestación posible asegurando a súa vitoria
final xa que Georget abandonara, e a Pothier (a revelación) leváballe unha boa
vantaxe. Non contentándose co adquirido ata entón, gañou a última etapa en
París, entrando así na historia. A súa vantaxe sobre Pothier (2º), foi de 2 h
49’ 45”, e sobre Millocheau, 21º e último clasificado, de 6 h 24’ 22”.
Profesional
de 1893 a 1904.
TRIUNFOS:
1893, vencedor da Dinant-Namur-Dinant e dos 800 quilómetros de París (sobre
pista).
1894,
vencedor das 24 horas de Lieja sobre pista, da Prix d' Avesnes-sur-Helpe e da
París-Saint-Malo.
1895,
vencedor das vinte e catro horas das Artes libres de París (sobre pista), da
Guimgamp-Morlaix-Guingamp e Recordman do mundo dos 500 km sobre ruta detrás dun adestrador humano:
15 h 02' 32", entre o 3 e o 4 de febrero.
1896, vencedor da París-Le Mans, da París-Mons
e da Lieja-Thuin.
1897,
vencedor da París-Roubaix, da París-Cabouig, da París-Royan e da
Tourcoing-Bethure-Tourcoing.
1898,
vencedor da París-Roubaix, da Valenciennes-Nouvion-Valenciennes, da
Douai-Doullens-Douai, dos 50 quilómetros de Ostende (sobre pista) e da
Tourcoing-Bethure-Tourcoing.
1901,
vencedor da París-Brest-París.
1902,
vencedor da Bordeus-París.
1903,
vencedor do Tour de Francia, máis tres etapas.
1904,
vencedor do Tour de Francia, máis unha etapa pero foi desposuído da vitoria
catro meses despois, baixo testemuños que el negará durante toda a súa vida.
Nunca
participou no Xiro de Italia nin na Volta a España.
TOUR DE
FRANCIA: 1903 (1º, máis tres etapas) e en 1904 foi descualificado, pero gaño
unha etapa.
Outros
resultados dignos de ser mencionados: 1896, terceiro na París-Roubaix. 1898,
segundo na Bordeus-París. 1899, terceiro na Bordeus-París. 1900, terceiro na
París-Burdeos, segundo na Bordeus-París e segundo na Bol d´Or.
EQUIPOS: 1901-1904 A FranÇaise.