GINÉS GARCÍA

Ginés García Perán naceu en Esparragalero, Porto Lumbreras, Badaxoz (España), o 28 de febreiro de 1941.

Foi un ciclista español que destacou como contrarrelojista, aínda que na montaña tamén estaba sempre cos mellores. Pasou moi rapidamente pola categoría profesional á que chegara cun bo palmarés como amateur.

Foi un dos primeiros murcianos en correr o Tour de France e as grandes voltas, ademais mantívose líder da montaña do Tour do Porvir durante 11 días seguidos ata perdelo a mans de Felice Gimondi o último día por 11 segundos. Conseguindo así, ser o primeiro en asomarse no palmarés dunha carreira que levase disputando desde 1897.

En 1963 correu o Tour de Francia cun equipo que lideraba Federico Martín Bahamontes. Empezou traballando para el, pero nesa carreira foi ruinosa para Bahamontes, porque nos Pireneos, en lugar de triunfar como se esperaba, afundiuse, e aproveitando que ese foi o ano no que mellor anduvo Ginés no Tour cando abandonou Bahamontes quedaban trece etapas, Ginés García nunca fixo por encima do décimo sexto posto e na contrarreloxo do Parque dos Príncipes acabou cuarto, que era un bo resultado.

O lumbrerense colgouse a medalla de bronce en 1966 ao acabar en terceira posición, un posto que repetiría un ano despois no Campionato de España disputado en Sabadell.

Como anécdota, unha vez nunha revisión sanitaria os doutores que lle asistiron afirmaron que nunca antes viran a ninguén con esa gran resistencia e afirmouse que sen dúbida era o home co "peito" máis forte de Europa por aqueles anos.

En 1975, no seu pobo natal fundouse unha peña ciclista na súa honra co obxectivo de apoiar o ciclismo, fomentar eventos deportivos, exhibicións, colaborar e facilitar a preparación dos deportistas.

A súa carreira profesional como ciclista foi curta pero intensa. Iniciouse con 15 anos cunha bicicleta moi, moi, pero que moi mala. Fixarvos se era mala, que era unha que a alugaba por catro ou cinco pesetas a un taller que había en Porto Lumbreras.

 Con 24 anos, despois de correr un Xiro de Italia, tres Tours de Francia, dúas Voltas a España e de estar a piques de gañar un Tour do Porvir, retirouse en 1968 debido a un accidente de tráfico no que case lle custa a vida cando volvía de correr a Volta a Suíza.

 Debido a que os seus pais non tiñan diñeiro traballaba no campo, en todos os labores que se facían entón, por iso saíu tan pronto adiante, porque tiña unha capacidade de sufrimento que hoxe en día non teñen os rapaces. Así foi que despois do traballo tirábase dúas horas dando pedais naquelas bicicletas de aluguer, eran outros tempos diferentes.

No segundo ano que correu, chegou a facer 27 primeiros postos, ademais dunha chea de segundos e terceiros. Nunha carreira en Alacante colleulle un señor que o enrolou no equipo Cervexa O Aguia, levándolle a voltas por etapas importantes. Por mor daquilo seleccióno a Federación Española para correr o Tour do Porvir, que disputou tres veces, e despois estivo noutros tres Tours de Francia.

O seu primeiro Tour fixérao con 21 anos, sendo o máis novo de todos os participantes. Cando sufriu o accidente quedabanlle os mellores anos de carreira deportiva.

En 2012, por resolución de Alcaldía rendéuselle unha homenaxe no seu municipio, onde xa tiña unha rúa co seu nome.

Profesional de 1962 a 1968.

TRIUNFOS: 1962, vencedor dunha etapa da Volta a Cataluña e dunha etapa do Tour do Porvir.

1967, vencedor da Volta aos Vales Mineiros.

XIRO DE ITALIA: 1968 (45º).

TOUR DE FRANCIA: 1965 (27º), 1966 (28º) e 1967 (18º).

VOLTA A ESPAÑA: 1965 (31º) e 1967 (24º).

Outros resultados dignos de mención: 1962, terceiro na Volta a Cataluña. 1964, segundo no Campionato do Mundo de ruta en contrarreloxo por equipos, 1967, terceiro no Campionato de España de fondo na estrada.

EQUIPOS: 1962 Cervexa O Aguia. 1963 Faema-Flandria. 1964 Licor 43-Margnat-Pomba-Dunlop. 1965 Margnat-Pomba-Inuri. 1966-1968 Fagor.