MAURICE GARIN

Maurice Garin alcumado “O Pequeno Deshollinador”, naceu en Aosta (Italia) o 23 de marzo de 1871. Faleceu aos 85 anos en Lens (Francia), o 18 de febreiro de 1957.
Maurice Garin, como outros tantos mozos do Val de Aosta gañábase a vida cruzando a fronteira para traballar de deshollinador, en diferentes cidades francesas. Era unha tradición nos Alpes o prover de deshollinadores que atendesen as chemineas das grandes cidades e das familias burguesas.

Estableceuse definitivamente (tras unha longa marcha a pé en compañía do seu pai e os seus irmáns) nun pobo chamado Lens, onde se librou de traballar como mineiro grazas aos seus dotes de albanel e á recomendación dun paisano chegado varios anos antes que el que lle conseguiu un traballo nunha empresa de albañilería.

Debido ao seu humilde oficio e ás súas reducidas medidas (1,62 m e 60 kg), cando se converteu nunha gloria ciclista foi coñecido co sobrenome do “Pequeno Deshollinador”.

 Entusiasmado polos éxitos dos primeiros velocipedistas, aforrou o suficiente para comprar unha bicicleta cando tiña vinte anos. Dous anos máis tarde convertíase nunha vedette, impoñéndose en dúas carreiras de gran fondo infestadas de sportmen, como se chamaba aos amateurs da época. Os 800 km. de París e a Dinant-Namur-Dinant.

Cunha regularidade de metrónomo, e unha coraxe e resistencia excepcionais, impúxose nos dous anos seguintes nas 24 horas de París, e a París-Le Mans (1896), e participou na primeira edición de París-Roubaix, proba que gañaría as dúas tempadas seguintes. A súa vitoria no Inferno do Norte provocou ondas de entusiasmo, e isto non é un eufemismo. No seu segundo triunfo, o velódromo de Parc Barbieux estaba abarrotado e os seareiros que non atoparon sitio nel subíronse ao tellado dunha casa veciña provocando o seu afundimento…

Nacera unha estrela. Unha estrela que crecería en todos os corazóns nos vindieros anos, nos que Maurice Garin, acompañado dos seus irmáns César e Ambroise, acumulou un bo número de vitorias.

Cando Henri Desgranges lanzou a idea do primeiro Tour de Francia, Maurice foi o primeiro en apuntarse. Todos os seus seareiros esperaban a súa vitoria, e non se viron decepcionados. Esta popularidade explica o porqué, ao ano seguinte, os comisarios esperaron catro meses para descualificarlle (pensarían que era mellor agardar a que se arrefriasen as paixóns desatadas polo seu triunfo na estrada). Se tomasen esta decisión a pé de meta, seguro que se produciu un motín con linchamentos entre as filas dos comisarios…

Este ciclista italiano de nacemento, aínda que posteriormente nacionalizado francés de finais do século XIX e comezos do XX pasou á historia por ser o primeiro vencedor do Tour de Francia en 1903. Pequeno de talla, pero infatigable e moi regular. Os primeiros éxitos dá súa carreira ocorreron en 1893, 1894 e 1895, moitos deles en probas de resistencia de 24 horas ou centos de quilómetros, que tingan lugar en pistas ou velódromos. En 1897 e 1898 acadou senllas vitorias na París-Roubaix, amais doutros triunfos. En 1902 gañou a prestixiosa pero desaparecida Bordeos-París.

Cando en 1903 naceu ou Tour de Francia, Garin xa tiña 32 anos, pero aínda era considerado un dos favoritos para a vitoria final en París, cousa que confirmou acadando 3 vitorias de etapa nun total de 6 e o triunfo final con case 3 horas de vantaxe sobre o segundo clasificado.

En 1904 acadou de novo a vitoria na Grande Boucle, con 1 vitoria de etapa, pero 4 meses despois foi desposuido do título acusado de ter feito parte do percorrido en coche, algo que o negou durante o resto dá súa vida. Nesa actuación foron eliminados dá carreira os 4 primeiros clasificados daquel Tour, non só Maurice Garin. Suspendido deportivamente por 2 anos, decidiu retirarse do deporte profesional.
Trala súa retirada montou un taller de bicicletas na cidade de Lens, e despois da Segunda Guerra Mundial mesmo creou un equipo profesional chamado " Garin". Baixo as cores vermello e branco dese equipo o holandés Piet Van Est gañou a Bordeus-París en 1950 e 1952.

En Lens o seu recordo aínda perdura nesta vila do norte de Francia, que puxo o seu nome ao velódromo local. En 2003 coincidindo co centenario da súa vitoria no Tour de Francia, unha rúa de Maubeuge foi renombrada tamén en honra súa.

Os seus irmáns César Garin e Ambrosio Garin tamén foron ciclistas profesionais.

 Convidado a dar a saída do Tour de 1953, Maurice Garin, con bo aspecto a pesar dos seus 82 anos, contentouse cunha breve alocución: "Os meus mozos amigos, xamais poderedes comprender as dificultades que tivemos que afrontar coas nosas máquinas rudimentarias, sobre estradas imposibles. Estas eran máis hostís que os nosos inimigos e, con todo, cantos belos recordos deixaron en min. O recordo dunha gloria xamais embazada, dunha vida que non alcanzase sen a bicicleta e, sobre todo, dunha promoción social inesperada". Entre as súas citas famosas esta a que lle dixo en 1902 a un xornalista: "Antes que campión son un home do pobo. Non sabía que estas dúas nocións faríanse consustanciales ao deporte ciclista".

MOMENTOS CLAVE DO PRIMEIRO TOUR (1903)

Eran setenta e seis na saída, diante do restaurante O Espertador, en Montgeron. Setenta e seis pioneiros partindo cara ao descoñecido neste primeiro Tour de Francia, corrido sobre seis etapas para unha distancia total de 2.407 km., ou sexa unha media superior a 400 km. por etapa.

O 1 de Xullo ás 15 h. 16’ deuse a saída cara a Lyon. Maurice Garin chegaría o primeiro ás 9 da mañá do día seguinte.

Os corredores puxéronse de novo en camiño, estaba vez cara a Marsella, na noite do 4 ao 5 ás 2 h 30’ da madrugada. Na Canebière, cara ás 17 h cruza a meta en primeiro lugar Acouturier, pero sen problemas para Garin posto que o Coloso abandonara na primeira etapa e non corría senón como parcial (unha categoría inventada polos organizadores, medorentos de quedar sen ciclistas en carreira). Pero esta fórmula apenas viviría dous días.

Na terceira etapa Acouturier púxose descaradamente de parte de Georget, polo que se decidiu separar os dous pelotóns. Primeiro saíu o dos corredores que optaban á clasificación xeral e, unha hora máis tarde, os parciais. Garin fixo toda a carreira na cabeza, atacando sen desmaio para eliminar aos seu máis temible inimigo: Georget. Garin chegou fresco á meta e aínda tivo arrestos para declarar aos xornalistas: misión cumprida, aínda que non ocultou a súa desilusión por perder ao sprint diante de Orange, Sanson e Pothier (que estiveron todo o intre á súa roda sen darlle un relevo).

A etapa que acababa en Bordeaux (268 km.), viu a súa saída ás 3 h da mañá diante do Café de Sion, onde un cinematógrafo proxectaba imaxes das etapas anteriores nunha saba branca. Esta vez foi Garin quen levou a etapa, aínda que só fosen os árbitros quen lle viu cruzar a liña de meta en primeira posición. Para moitos non houbo dúbida de que foi o Brúseles Sanson quen gañara a etapa dunha forma limpa e honrada pero…

O 14 de Xullo, en Nantes, venceu sen contestación posible asegurando a súa vitoria final xa que Georget abandonara, e a Pothier (a revelación) leváballe unha boa vantaxe. Non contentándose co adquirido ata entón, gañou a última etapa en París, entrando así na historia. A súa vantaxe sobre Pothier (2º), foi de 2 h 49’ 45”, e sobre Millocheau, 21º e último clasificado, de 6 h 24’ 22”.

Profesional de 1893 a 1904.

TRIUNFOS: 1893, vencedor da Dinant-Namur-Dinant e dos 800 quilómetros de París (sobre pista).

1894, vencedor das 24 horas de Lieja sobre pista, da Prix d' Avesnes-sur-Helpe e da París-Saint-Malo.

1895, vencedor das vinte e catro horas das Artes libres de París (sobre pista), da Guimgamp-Morlaix-Guingamp e Recordman do mundo dos 500 km sobre ruta detrás dun adestrador humano: 15 h 02' 32", entre o 3 e o 4 de febrero.

 1896, vencedor da París-Le Mans, da París-Mons e da Lieja-Thuin.

1897, vencedor da París-Roubaix, da París-Cabouig, da París-Royan e da Tourcoing-Bethure-Tourcoing.

1898, vencedor da París-Roubaix, da Valenciennes-Nouvion-Valenciennes, da Douai-Doullens-Douai, dos 50 quilómetros de Ostende (sobre pista) e da Tourcoing-Bethure-Tourcoing.

1901, vencedor da París-Brest-París.

1902, vencedor da Bordeus-París.

1903, vencedor do Tour de Francia, máis tres etapas.

1904, vencedor do Tour de Francia, máis unha etapa pero foi desposuído da vitoria catro meses despois, baixo testemuños que el negará durante toda a súa vida.

Nunca participou no Xiro de Italia nin na Volta a España.

TOUR DE FRANCIA: 1903 (1º, máis tres etapas) e en 1904 foi descualificado, pero gaño unha etapa.

Outros resultados dignos de ser mencionados: 1896, terceiro na París-Roubaix. 1898, segundo na Bordeus-París. 1899, terceiro na Bordeus-París. 1900, terceiro na París-Burdeos, segundo na Bordeus-París e segundo na Bol d´Or.

EQUIPOS: 1901-1904 A FranÇaise.