OTTAVIO BOTTECCHIA

OTTAVIO BOTTECCHIA

Ottavio Bottecchia, naceu en San Martino-Colle Umberto (Italia), pequeno pobo da rexión italiana de Friuli, o 1 de xaneiro de 1894.
Dunha familia humilde de nove fillos e case analfabeto, xa que só asistiu á escola un ano para empezar a traballar de albañil ata que en plena Primeira Guerra Mundial aprendeu a montar en bicicleta. Durante o conflito, recibiu unha medalla de bronce.
Casouse e tivo tres fillos. Faleceu aos 33 anos en Gemona de Friuli (Italia), o 15 de xuño de 1927, 12 días despois de que un campesiño de Peonis atopáseo agonizando nunha cuneta da estrada, tiña o cráneo roto, do mesmo xeito que unha clavícula e outros ósos.
Ottavio Bottecchia, tiña unha face angulosa e á vez atormentada. Era taciturno e introvertido. Sempre trala súa mirada perdida escondía os seus pensamentos e as súas decisións que non transcendían a ninguén, chegou a ser ciclista por casualidade e a súa carreira, tan curta como brillante terminou trágicamente e rodeada de misterio. Os seus primeiros contactos coa bicicleta producíronse ao alistarse na sección ciclista dos Bersaglieri na fronte austro-italiano durante a Primeira Guerra Mundial, alí descubriu a súa vocación e un amigo ciclista, máis tarde, Piccin, terminou convencéndolle para que se fixese profesional cando xa tiña 27 anos. Malia todo, o seu debut no Tour de Francia de 1923 non puido ser máis brillante: quedou segundo, detrás do seu xefe de filas, Henri Pélissier. Ao ano seguinte, colleu o maillot amarelo na primeira etapa e, ao abandonar Pélissier, mantívose líder ata o final.
En 1925 tamén gañou a gran proba francesa. Con todo, en 1926 non puido repetir os seus éxitos, véndose obrigado a abandonar enfermo, exhausto, esnaquizado por dentro e por fóra, no medio dun escenario que os alí presentes describiron como apocalíptico a causa do frio e da torrencial choiva que o afundiu nos Pirineos, na famosa etapa de Bayona-Luchon.
Na tempada seguinte atopou a morte durante un adestramento logo de sufrir un accidente a véspera da Milán-San Remo. Díxose que a Ottavio matoulle un campesiño francés dunha pedrada ao crer que lle estaba roubando as uvas da súa viñedo. Outros manifestaron que lle asasinaron polas súas ideas antifascistas. Pero todo foron bulos: Ottavio Bottecchia caeu a consecuencia dunha insolación e rompeuse a base do cráneo. O certo é que o atoparon morto ao bordo do camiño, a razón segue sendo un misterio.


Monumento a Ottavio Bottecchia en
Trasaghis (Italia).

Accidente, roubo, motivos políticos, crime pasional?? Máis de oito décadas despois, as causas da morte do peculiar ciclista italiano seguen envoltas (como a súa personalidade), nun halo misterioso.
Sexa pola causa que sexa, dáme pena saber que este bravo e popular ciclista morrese en tan estrañas circunstancias.
O seu irmán menor Giovanni tamén morrera en accidente de estrada atropelado por un coche adestrando en bicicleta, e a súa desaparición afectoulle profundamente.
Ottavi Bottecchia foi profesional de 1922 a 1927, durante os cales coñecíaselle polos apodos do albañil de Friuli, o leñador de Friuli ou o cartero. Foi o primeiro ciclista italiano en gañar o Tour de Francia. Foi un ciclista misterioso que cara ao seu camiño como esquecéndose do ambiente que lle rodeaba. Este conglomerado de adjetivos, foron os ingredientes que definiron a súa personalidade. O que contribuíu en gran xeito a engrandecer o seu nome, a crear un home atractivo ás xentes. Non pasando desapercibida a súa fama, senón todo o contrario. Aumentou en curto espazo de tempo como a espuma.
A tempada 1926 non lle foi moi propicia, pero baixo a súa iniciativa comezou a súa actividade como propagador das súas bicicletas Bottecchia. Que axudado eficazmente neste negocio polo entusiasta afeccionado Teodoro Cernielli. A súa difusión trasladouse a todos os recunchos do mundo, perdurando a súa fama na actualidade. En 2006, vendéronse en Europa máis de 50.000 bicicletas co nome Bottechia estampado nos cadros, un nome que parece ser aínda máxico aos ollos dos deportistas e afeccionados.
En Trasaghis (Italia) ten un monumento dedicado á súa memoria.
TRIUNFOS: 1924, o Xiro á Provincia de Milán con Costante Girardengo.
1925, Xiro á Provincia de Milán con Constante Girardengo, máis unha etapa e as Seis Horas de Bos Aires.
XIRO DE ITALIA: 1925 (5º).
TOUR DE FRANCIA: 1923, (2º, máis unha etapa). 1924, (1º, máis catro etapas). 1925, (1º, máis catro etapas). 1926, abandonou chorando como un neno. Índose a casa, infeliz, Xa non tiña o corazón para adestrar. Temía que fora tocado por unha enfermidade mala xa que ao toser doíalle as costas.
Nunca participo na Volta a España.
OUTROS RESULTADOS: 1926, unha etapa da Volta ao País Vasco.
EQUIPOS: 1922-1926, Automoto-Hutchinson.