Maurizio Fondriest naceu en Cles,
Trento (Italia), o 15 de xaneiro de 1965.
Exciclista Italia, bo rodador e especialista en carreiras dun día. No seu palmarés conta cun Campionato do Mundo e dúas Copas do Mundo.
Exciclista Italia, bo rodador e especialista en carreiras dun día. No seu palmarés conta cun Campionato do Mundo e dúas Copas do Mundo.
Este espigado italiano foi un deses nomes
sonoros que custa esquecer, aínda que lle faltou un puntiño para estar á altura
dos máis grandes da súa época.
A condición de ser un clasicómano
lévoulle a proclamarse dúas veces campión da Copa do Mundo, trofeo que se logra
a base de acumular puntos nas clásicas.
As grandes voltas adoitábanselle
facer bastante longas, pero a pesar diso logrou vencer na Volta Ciclista ao
Reino Unido e na Volta Ciclista a Polonia.
O seu gran rival no corazón dos tifosi
italianos foi Gianni Bugno, un corredor bastante máis completo e de mellor
rendemento nas carreiras longas.
Bugno igualoulle e superoulle en 1991 e 1992, anos nos que logrou o Mundial.
Bugno igualoulle e superoulle en 1991 e 1992, anos nos que logrou o Mundial.
O ano no que gañou a medalla de ouro
no Campionato do Mundo, a medalla de bronce foi para o español Juan Fernández.
Esa carreira foi moi polémica. Ao
final chegaron destacados sobre o pelotón Fondriest, o canadense Steve Bauer e
o belga Claude Criquielion. Demarrou no sprint Bauer e o belga respondeulle.
Ambos eran máis rápidos que Fondriest, que estaba condenado ao terceiro posto.
Pero o canadense realizou unha manobra perigosa, encerrando ao belga, que
acabou con Criquelion no chan e con Bauer dando unha freada. Fondriest entrou
entón primeiro e Bauer segundo (a Criquelion adiantouno o pelotón), pero o
canadense foi descualificado e así Juan Fernández puido subirse ao podio.
Tras retirarse do ciclismo
profesional por problemas de costas en 1988 nas filas do Cofidis, continuou
ligado ao mundo do ciclismo, como produtor da súa propia marca de bicicletas
que leva o seu apelido Fondriest, e comentador dalgunhas probas ciclistas na
televisión italiana.
Ademais da súa marca de bicicletas e
de comentar carreiras ciclistas para a televisión, leva uns anos co proxecto “
Fondriest para nenos”, cuxos obxectivos é axudar aos nenos en xeral. Nos
últimos anos recadaron fondos para os nenos en Haití e para o hospital de
cancro pediátrico en Padova.
Profesional desde 1987 ata 1998,
período durante o cal conseguiu 70 vitorias.
TRIUNFOS: 1987, vencedor dunha etapa
da Volta a Catalunya.
1988, Campión do Mundo de fondo na
estrada, vencedor dunha etapa da Tirreno-Adriático, dunha etapa da Volta a
Suíza e do G. P. Industria e Comercio de Prato.
1989, vencedor da Coppa Sabatini e
do Xiro de Toscana.
1990, vencedor da Coppa Agostini e
do Xiro de Lazio.
1991, Campión do Mundo de Fondo na
estrada e vencedor de dúas etapas da Volta a Catalunya.
1992, vencedor dunha etapa da Volta
a Andalucía, dunha etapa da Volta a Catalunya e do Trofeo Melinda.
1993, Campión do Mundo de fondo na
estrada, vencedor da Milán-San Remo, da Frecha Valona, do Campionato de Zúric,
da Florencia-Pistoia, da Midi Libre, máis tres etapas, da Tirreno-Adriático,
máis dúas etapas, do Xiro do Trentino, máis tres etapas, do Viro d´Emilia, da
Escalada a Montjuich, máis dúas etapas, de dúas etapas da Volta a Catalunya e
dunha etapa do Xiro de Italia.
1994, vencedor da Volta a Polonia,
máis dúas etapas, da Coppa Sabatini, do Xiro de Lazio e da Volta a Gran
Bretaña.
1995, vencedor dunha etapa do Xiro
de Italia e dunha etapa da Volta a Catalunya.
1996, vencedor dunha etapa da Volta
a Polonia.
1997, vencedor dunha etapa da Volta
a Valencia.
Outros resultados dignos de mención: 1988,
terceiro no Campionato de Italia de fondo na estrada. 1992, terceiro no
Campionato de Italia de fondo na estrada. 1993, segundo na Bicicleta de Ouro.
XIRO DE ITALIA: 1987 abandona, 1989 (28º),
1993 (8º) e en 1995 abandona.
TOUR DE FRANCIA: 1991 (15º), 1992
(46º), 1995 abandona e en 1996 (51º).
VOLTA A ESPAÑA: 1997 (49º).
EQUIPOS: 1997 Ecoflam-BFB Bruciatori. 1988 Alfa Lum-Legnano-Ecoflam.
1989-1990 Del Tongo. 1991-1992 Panasonic. 1993-1995 Lampre. 1996 Roslotto.
1997-1998 Cofidis.
Ningún comentario:
Publicar un comentario