MAURIZIO FONDRIEST

Maurizio Fondriest naceu en Cles, Trento (Italia), o 15 de xaneiro de 1965.
Exciclista Italia, bo rodador e especialista en carreiras dun día. No seu palmarés conta cun Campionato do Mundo e dúas Copas do Mundo.

 Este espigado italiano foi un deses nomes sonoros que custa esquecer, aínda que lle faltou un puntiño para estar á altura dos máis grandes da súa época.

A condición de ser un clasicómano lévoulle a proclamarse dúas veces campión da Copa do Mundo, trofeo que se logra a base de acumular puntos nas clásicas.

As grandes voltas adoitábanselle facer bastante longas, pero a pesar diso logrou vencer na Volta Ciclista ao Reino Unido e na Volta Ciclista a Polonia.

O seu gran rival no corazón dos tifosi italianos foi Gianni Bugno, un corredor bastante máis completo e de mellor rendemento nas carreiras longas.
Bugno igualoulle e superoulle en 1991 e 1992, anos nos que logrou o Mundial.

O ano no que gañou a medalla de ouro no Campionato do Mundo, a medalla de bronce foi para o español Juan Fernández.

Esa carreira foi moi polémica. Ao final chegaron destacados sobre o pelotón Fondriest, o canadense Steve Bauer e o belga Claude Criquielion. Demarrou no sprint Bauer e o belga respondeulle. Ambos eran máis rápidos que Fondriest, que estaba condenado ao terceiro posto. Pero o canadense realizou unha manobra perigosa, encerrando ao belga, que acabou con Criquelion no chan e con Bauer dando unha freada. Fondriest entrou entón primeiro e Bauer segundo (a Criquelion adiantouno o pelotón), pero o canadense foi descualificado e así Juan Fernández puido subirse ao podio.

Tras retirarse do ciclismo profesional por problemas de costas en 1988 nas filas do Cofidis, continuou ligado ao mundo do ciclismo, como produtor da súa propia marca de bicicletas que leva o seu apelido Fondriest, e comentador dalgunhas probas ciclistas na televisión italiana.

Ademais da súa marca de bicicletas e de comentar carreiras ciclistas para a televisión, leva uns anos co proxecto “ Fondriest para nenos”, cuxos obxectivos é axudar aos nenos en xeral. Nos últimos anos recadaron fondos para os nenos en Haití e para o hospital de cancro pediátrico en Padova.

Profesional desde 1987 ata 1998, período durante o cal conseguiu 70 vitorias.

TRIUNFOS: 1987, vencedor dunha etapa da Volta a Catalunya.

1988, Campión do Mundo de fondo na estrada, vencedor dunha etapa da Tirreno-Adriático, dunha etapa da Volta a Suíza e do G. P. Industria e Comercio de Prato.

1989, vencedor da Coppa Sabatini e do Xiro de Toscana.

1990, vencedor da Coppa Agostini e do Xiro de Lazio.

1991, Campión do Mundo de Fondo na estrada e vencedor de dúas etapas da Volta a Catalunya.

1992, vencedor dunha etapa da Volta a Andalucía, dunha etapa da Volta a Catalunya e do Trofeo Melinda.

1993, Campión do Mundo de fondo na estrada, vencedor da Milán-San Remo, da Frecha Valona, do Campionato de Zúric, da Florencia-Pistoia, da Midi Libre, máis tres etapas, da Tirreno-Adriático, máis dúas etapas, do Xiro do Trentino, máis tres etapas, do Viro d´Emilia, da Escalada a Montjuich, máis dúas etapas, de dúas etapas da Volta a Catalunya e dunha etapa do Xiro de Italia.

1994, vencedor da Volta a Polonia, máis dúas etapas, da Coppa Sabatini, do Xiro de Lazio e da Volta a Gran Bretaña.

1995, vencedor dunha etapa do Xiro de Italia e dunha etapa da Volta a Catalunya.

1996, vencedor dunha etapa da Volta a Polonia.

1997, vencedor dunha etapa da Volta a Valencia.

 Outros resultados dignos de mención: 1988, terceiro no Campionato de Italia de fondo na estrada. 1992, terceiro no Campionato de Italia de fondo na estrada. 1993, segundo na Bicicleta de Ouro.

 XIRO DE ITALIA: 1987 abandona, 1989 (28º), 1993 (8º) e en 1995 abandona.

TOUR DE FRANCIA: 1991 (15º), 1992 (46º), 1995 abandona e en 1996 (51º).

VOLTA A ESPAÑA: 1997 (49º).

EQUIPOS: 1997 Ecoflam-BFB Bruciatori. 1988 Alfa Lum-Legnano-Ecoflam. 1989-1990 Del Tongo. 1991-1992 Panasonic. 1993-1995 Lampre. 1996 Roslotto. 1997-1998 Cofidis.