LOUIS BOBET "LOUISON"

LOUIS BOBET "LOUISON"

Louis Bobet, naceu en Saint-Méen lle Grand (Francia), o 12 de marzo de 1925.
Louison Bobet foi un ciclista francés alcumado ?o Panadeiro de Saint-Méen?, porque traballou antes de ser ciclista, amasando pan, bolos e croissants, na panadería dos seus pais. Foi o primeiro ciclista da época da posguerra en gañar o Tour de Francia en tres ocasións consecutivas proba na que tamén obtivo 12 vitorias de etapa.
Os seus numerosísimos triunfos, a súa deportividade, a súa forza de vontade, o seu incansable laboriosidad, a súa ambición e o seu orgullo, así como o seu afán de superación fixeron del un gran corredor con calidade de ?súper?.
No Sprint venceu aos grandes sprinters, impúxose frecuentemente aos rodadores e relacionouse cos mellores escaladores. Elegante, tenaz, con clase e capacidade de sacrificio, ?O panadeiro de Saint-Mée?, viu acurtada a súa brillante carreira cando, tras unha delicada operación en 1955, a consecuencia dunha grave ferida nas posaderas (na zona de contacto co sillín) quixo reaparecer demasiado pronto e iso obrigoulle a abandonar na Volta a España do ano seguinte e a renunciar ao Tour. Cinco anos despois, tivo que abandonar a competición tras o accidente de automóbil que sufriu co seu irmán Jean en Montry, preto de Paris, cando regresaban de Bruxelas. Catro anos despois, en recoñecemento do seu brillante e exemplar carreira, foi nomeado polo goberno galo da Lexión de Honra. Como amateur-independente fora catro lustros antes, campión de Francia na estrada e campión de Bretaña.
Louison (Alcume familiar para evitar confusións e para distinguilo do seu pai que tamén se chamado Louis) Bobet, nunca tivo a relevancia da que quizais un triplo gañador do Tour de Francia (1953, 1954, 1955), GP das Nacións (1952), Xiro de Lombardía (1951), Milán-San Remo (1951), Tour de Flandes (1955), Parín-Roubaix (1956), París-Niza (1952) e Campión do Mundo (1954), debese merecer.
Cando só tiña dous anos e medio o seu pai xa lle deu unha bicicleta, na súa mocidade co seu irmán John frecuentemente repartían o pan en bicicleta, tamén se di que levaba as mensaxes da resistencia durante a Segunda Guerra Mundial.
A súa inquietude polo deporte lévolle a practicar varios, incluído o tenis de mesa coroándose campión de Gran Bretaña. Pero foi o seu tío Raymond, que era presidente dun club de ciclismo en Paris o que lle convenceu para que se centrase no ciclismo.
Non tardo moito en demostrar o enorme potencial que tenia. Subía ben, fantasticamente, sen chegar á capacidade de Coppi ao que sufriu nos seus primeiros anos. Tampouco era o mellor rodador belga, pero cando rodaba concentrado era un llaneador e contrarrelojista magnífico. Pero tamén era incapaz de sobreporse se algo lle saía mal.
As cabalgadas polo Izoard, convertéronlle no seu selo de identidade, con aquela frase: ?os grandes sempre pasan en solitario polo Izoard?, como fixo el en varias ocasións. Convertendo esa paisaxe lunar do mítico porto no seu lugar vital, onde gañou con rotundidade dúas das súas tres Tour de Francia, na chegada habitual a Briançon.
Hoxe no Izoard hai unha placa conmemorativa ao esforzo de Coppi e Bobet, amigos entre eles, que fixeron grande esa cima.
Bobet acabaríase retirando xunto co seu irmán o 10 de agosto 1962.
Dedicándose aos tratamentos médicos con augas mariñas, sendo un dos precursores. Sorprendido polos resultados da auga de mar no seu corpo logo do seu tratamento, imaxina un novo concepto de lecer, saúde e creou o primeiro centro de talasoterapia moderna en Quiberon. O instituto abriu as súas portas o 15 de abril de 1964. O mundo da política, as artes, o entretemento e as letras foron asiduos clientes. Tras este éxito, abriu outros dous centros en Biarritz e Marbella (España), este seria inaugurado pouco logo da súa morte.
Morreu de cancro o 13 de marzo de 1983, un día logo de cumprir 58 anos, sendo enterrado en Saint-Meen onde conta cun museo desde 1994, no cal pódese contemplar numerosos premios, libros, contos, maquetas, vídeos, fotos, revistas, medallas, camisetas, banderines, bicicletas etc...
Curiosidades: Louison Bobet era supersticioso, estaba fascinado polo número 41. Antes de cada carreira preguntaba quen levaba ese dorsal. O 41 tiña un significado especial para el porque a súa primeira vitoria nunha carreira local foi no ano 1941 e o número da súa casa era o 41 da rúa Roublont. Tamén foi o primeiro ciclista en usar un fisioterapeuta que á vez cara a de adestrador, secretario e chofer. No Tour de Francia de 1948, rexeito porse a súa primeira camisola amarela por ser de tea sintética, xa que só quería levar roupa de pura la.
Profesional de 1947 a 1961.
TRIUNFOS: 1947 a Bucles do Sena.
1949 a Volta ao Oeste, a Chatealin, o Critérium de Áselos e a Boucles de l´Aulne.
1950 o Campionato de Francia de ciclismo en ruta, o Critérium de Áselos e o G.P. Eco de Alxeria.
1951 o Campionato de Francia de ciclismo en ruta, a Challenge Desgrange-Colombo, a Challenge Yellow, o G.P. do Loche, o Critérium Nacional, a Milán-San Remo e a Volta a Lombardia.
1952 a Challenge Yellow, o Critérium Nacional, a París-Costa Azul, o Gran Premio das Nacións e a París-Niza.
1953 a Chatealin, o Critérium de Áselos, a Roda de Ouro, a Challenge Yellow, o Campionato Francés de Campións e a Boucles de l´Aulne.
1954 o Campionato do Mundo de Ciclismo en Ruta de Solingen (Alemaña), o Critérium de Áselos, a Challenge Yellow, o Campionato Francés de Campións e o Trofeo Edmond Gentil.
1955 a Roda de Ouro, a Challenge Yellow, a Copa Alemá da Meurthe, a Volta a Luxemburgo e dúas etapas, o Tour de Flandes e a Dauphiné Libéré-
1956 o Circuíto de Mont Blanc e a París-Roubaix.
1957 a Xénova-Niza.
1959 a Roda de Ouro, a Bordeus-París e a Roma-Nápoles-Roma.
1960 a Roma-Nápoles-Roma.
1961 o Gran Premio de Niza.
XIRO DE ITALIA: 1951 (7º, máis unha etapa e o Gran Premio da Montaña). 1957 (2º, máis unha etapa) e 1958 (4º).
TOUR DE FRANCIA: 1947 retírase. 1948 (4º, máis dúas etapas). 1949 retírase. 1950 (3º, máis unha etapa e o Gran Premio da Montaña). 1951 (20º, máis unha etapa). 1953 (1º, máis dúas etapas). 1954 (1º, máis tres etapas). 1955 (1º, máis tres etapas). 1958 (7º) e en 1959 retírase.
Nunca participo na Volta a España.
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: O 5 de novembro de 1954 intentou bater a marca da hora no velódromo Viporelli de Milán, pero renunciou aos 39 minutos. 1955 Subcampión de Francia de ciclismo en ruta. 1956 Terceiro no Campionato de Francia de Ciclismo en ruta. 1957 segundo no campionato do Mundo de Ciclismo en ruta. 1958 Segundo no campionato do Mundo de Ciclismo en Ruta.
EQUIPOS: 1947 Stella. 1948-1949 Stella-Dunlop. 1949 Bianchi-Ursus. 1950-1951 Stella-Dunlop. 1952 Ursus. 1953-1954-1955 Bottecchia. 1956-1957 Mercier-A. 1958-1959 BP-Hutchinson. 1960 Bustese. 1961 : Bobet-BP.