 |
| MIGUEL BOVER II |
Miguel Bover Pons, naceu en Palma de Mallorca (España), o 14 de febreiro de 1928. Faleceu o 25 de xaneiro de 1966 en Palma de Mallorca (España), con só 38 anos.
Foi o primeiro ciclista español que gañou unha etapa contra reloxo do Tour de Francia de 1956. Fillo de Miguel Bover I, demostrou grandes dotes de rodador, tanto en pista como na estrada. Atopou a morte de forma tráxica na súa patria moza, nun lugar chamado Can Tunis, nun accidente de automóbil mentres seguía co seu coche unha carreira ciclista de categoría inferiores. Os seus dous irmáns tamén foron ciclistas. Un deles, Juan, deixou pronto a bicicleta para dedicarse á pintura, e o outro, Pedro, especializouse no medio fondo e atopou a morte no velódromo mallorquino de tirador a consecuencia dunha caída.
Profesional desde 1948 a 1962, durante os cales conseguiu 13 vitorias, sendo a máis destacada a contrarreloxo da vixésima etapa do Tour de Francia de 1956, Saint Etienne-Lyon, unha longa contrarreloxo de 73 quilómetros, por diante de Adriaenssens e Lle Ber.
Miguel Bover non só era un ciclista español, senón que ademais balear, o cal complicaba máis as cousas debido ao illamento deportivo dos insulars, por iso vendo hoxe o seu palmarés coas perspectivas que dá o tempo, o que está claro é que, sendo un ciclista de gran clase, quixo abarcar demasiado correndo tempada tras tempada desde o 1 de xaneiro ao 31 de decembro, co que perdeu opcións de vitorias selectivas que lle situaron no lugar que se merecía. O que ocorría era que escapar naquela época resultaba moi difícil porque sempre estaba o reclamo do diñeiro que lle facía intentar un esforzo máis.
TRIUNFOS: 1949.- o Trofeo Masferrer, por diante de dous eficaces clásicos hispanos dos anos 40, Emilio Rodríguez e Bernardo Ruiz e o Trofeo Canto Arroio. 1952.- Os seis días de Madrid con Miguel Poblet. Os anos 1953, 1954 e 1955, gañou o Campionato de España de Persecución. 1956.- a Volta a Andalucía, máis 3 etapas, o Circuíto de Pamplona, o Trofeo Jaumandreu e o G.P. de Pascuas. 1957.- o Gran Premio Martorell e unha etapa da Volta a Andalucía. 1958.- unha etapa do Xiro de Sardeña e unha etapa da Volta a Levante.
Nunca participou no Xiro de Italia.
TOUR DE FRANCIA: 1956.- (74º, máis a primeira contrarreloxo dun ciclista español na historia). 1958.- (72º).
Na Volta a España, participou os anos 1955, 1956, 1957, 1959 e 1960 pero non logrou terminar ningunha. Iso se, das 17 etapas que disputo fixo 3 segundos postos, 2 terceiros, 1 cuarto e 2 quintos.
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: 1956.- 3º na Euskal Bizikleta máis dúas etapas, terceiro no Gran Premio das nacións, por detrás de Anquetil e Bouvet, segundo no Gran Premio Brasschaat belga, detrás de VanLooy, e terceiro na contrarreloxo do Gran Premio Martini (Suíza), nesta ocasión por detrás de Anquetil e Ockers. Todo isto nuns tempos nos que España non pintaba absolutamente nada nas grandes clásicas internacionais e case aínda menos naquelas longas probas contra o cronómetro.
EQUIPOS: 1948.- VC Sport Balear. 1955-1956.- Splendid-d´Alessandro. 1957-1958.- Faema-Guerra. 1959-1961.- Licor 43 e 1962.- Faema.
Foi o primeiro ciclista español que gañou unha etapa contra reloxo do Tour de Francia de 1956. Fillo de Miguel Bover I, demostrou grandes dotes de rodador, tanto en pista como na estrada. Atopou a morte de forma tráxica na súa patria moza, nun lugar chamado Can Tunis, nun accidente de automóbil mentres seguía co seu coche unha carreira ciclista de categoría inferiores. Os seus dous irmáns tamén foron ciclistas. Un deles, Juan, deixou pronto a bicicleta para dedicarse á pintura, e o outro, Pedro, especializouse no medio fondo e atopou a morte no velódromo mallorquino de tirador a consecuencia dunha caída.
Profesional desde 1948 a 1962, durante os cales conseguiu 13 vitorias, sendo a máis destacada a contrarreloxo da vixésima etapa do Tour de Francia de 1956, Saint Etienne-Lyon, unha longa contrarreloxo de 73 quilómetros, por diante de Adriaenssens e Lle Ber.
Miguel Bover non só era un ciclista español, senón que ademais balear, o cal complicaba máis as cousas debido ao illamento deportivo dos insulars, por iso vendo hoxe o seu palmarés coas perspectivas que dá o tempo, o que está claro é que, sendo un ciclista de gran clase, quixo abarcar demasiado correndo tempada tras tempada desde o 1 de xaneiro ao 31 de decembro, co que perdeu opcións de vitorias selectivas que lle situaron no lugar que se merecía. O que ocorría era que escapar naquela época resultaba moi difícil porque sempre estaba o reclamo do diñeiro que lle facía intentar un esforzo máis.
TRIUNFOS: 1949.- o Trofeo Masferrer, por diante de dous eficaces clásicos hispanos dos anos 40, Emilio Rodríguez e Bernardo Ruiz e o Trofeo Canto Arroio. 1952.- Os seis días de Madrid con Miguel Poblet. Os anos 1953, 1954 e 1955, gañou o Campionato de España de Persecución. 1956.- a Volta a Andalucía, máis 3 etapas, o Circuíto de Pamplona, o Trofeo Jaumandreu e o G.P. de Pascuas. 1957.- o Gran Premio Martorell e unha etapa da Volta a Andalucía. 1958.- unha etapa do Xiro de Sardeña e unha etapa da Volta a Levante.
Nunca participou no Xiro de Italia.
TOUR DE FRANCIA: 1956.- (74º, máis a primeira contrarreloxo dun ciclista español na historia). 1958.- (72º).
Na Volta a España, participou os anos 1955, 1956, 1957, 1959 e 1960 pero non logrou terminar ningunha. Iso se, das 17 etapas que disputo fixo 3 segundos postos, 2 terceiros, 1 cuarto e 2 quintos.
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: 1956.- 3º na Euskal Bizikleta máis dúas etapas, terceiro no Gran Premio das nacións, por detrás de Anquetil e Bouvet, segundo no Gran Premio Brasschaat belga, detrás de VanLooy, e terceiro na contrarreloxo do Gran Premio Martini (Suíza), nesta ocasión por detrás de Anquetil e Ockers. Todo isto nuns tempos nos que España non pintaba absolutamente nada nas grandes clásicas internacionais e case aínda menos naquelas longas probas contra o cronómetro.
EQUIPOS: 1948.- VC Sport Balear. 1955-1956.- Splendid-d´Alessandro. 1957-1958.- Faema-Guerra. 1959-1961.- Licor 43 e 1962.- Faema.
Ningún comentario:
Publicar un comentario