ALBERTO CONTADOR

Alberto Contador Velasco, alcumado o Pistolero de Pinto, naceu no seno dunha familia orixinaria de Barcarrota no municipio de Pinto (Madrid) o 6 de decembro de 1982. Foi o terceiro de catro irmáns que descubriu a súa afección ao ciclismo grazas ao maior deles, aínda que anteriormente tamén practicara outros deportes, como o fútbol e o atletismo. É un gran afeccionado aos animais, cando era pequeno dedicouse a criar canarios na casa, algo que xa debeu de abandoar por falta de tempo. Chegou a afirmar que, de non ser ciclista profesional, sería veterinario.
Contador animado polo seu irmán maior, aos 11 anos subiuse por primeira vez a unha bicicleta. Aos 16 comezou a competir na categoria de Cadetes de 2º ano co equipo madrileño Real Velo Portillo, e aínda que nin nese ano nin no 1º de xuvenís conseguiu ningún triunfo, demostrou unhas grandes cualidades nas subidas, polo que foi bautizado polos seus propios compañeiros como Pantani. Aos 16 anos e debido á que debía dedicar aos seus adestramentos, decidiu abandoar os seus estudos cando aínda non habia terminado Bachilerato.
En segundo ano de xuvenís cosechou catro vitorias, especializandose en Premios de Montaña, como a Volta ao Besaya, a Ruta do Viño, a Sierra Norte ou a Volta a Talavera, á que acudiu coa selección española. Na Volta á Sierra Norte, a máis dura do calendario español, mostrou as súas calidades como corredor de fondo ao ser segundo na xeral do ano 2002 tras Alberto Rodríguez, irmán do Campión de España Joaquim Rodríguez. Un ano antes, acariñara o triunfo no Premio da Montaña que ao final o gañou David da Fonte. En 2002 gañou o Campionato de España contra reloxo sub-23. Ao ano seguinte debutou como profesional co equipo ONCE-Eroski.
Hoxe é un ciclista español, especialista nas etapas de montaña, o seu punto forte; non entanto, en múltiples ocasións mostrou un excepcional nivel nas probas contrarreloxo, habéndose proclado campión de España da especialidade no 2009, así como gañando a contrarreloxo de Annecy do Tour de 2009 disputada sobre unha disctancia de 40 quilómetros. Pero é que igualmente o listado de vitorias e postos de honor en cronos desde a súa primeira vitoria na Volta a Polonia de 2003 resulta espectacular. Encontrandose entre devanditas vitorias desde prólogos ata cronoescaladas ou etapas cun perfil accidentado. Na proba Olímpica de Pekín, terminou en 4ª posición non sen antes marcar os mellores tempos intermedios. Algo que tamén ocorreu na última crono do Tour de 2013, na que terminou segundo.
Debutou como profesional en 2003 co equipo ONCE-Eroski, conseguindo a súa primeira vitoria na contra reloxo de 19 quilómetros na Volta a Polonia e destacando na Volta a Castela e León, na que foi 4º na clasificación xeral final. Ao ano seguinte (2004) fichou polo Liberty, co que colleitou os seus éxitos máis importantes. En 2005 aparécelle un coágulo de sangue non cerebro durante a primeira etapa dá Volta a Asturias, sufriu convulsions, caendose ao chan. As probas médicas que se lle practicaron diagnosticaron un cavernoma cerebral congénito por unha malformación xenética dunha arteria, do que tivo que ser operado no Hospita Ramón e Cajal de Madrid. Pese á gravidade da súa enfermidade, puido superala tras longos meses de rehabilitación, regresando á competición en 2005.
Meses despois, o seu nome apareceu no sumario da denominada Operacón Porto, sendo implicado con outros coñecidos ciclistas como Jan Ullrich, Ivan Basso, Óscar Sevilla, Francisco Mancebo) na Operación Porto dirixida a detectar casos de dopaxe no ciclismo, pero non como implicado, senón únicamente en relación ao resultado dalgunha competición, polo que finalmente foi chamado como testemuña, saindo finalmente excluído, pero o seu equipo non puido participar no Tour de 2006. Un ano máis tarde, ata despois de vencer no Tour de Francia, excluíuselle doutra proba ciclista en Alemaña (o Gran Premio de Hamburgo) por estar relacionado coa Operación Porto.
En 2007 fichou polo Discovery Channel, co que se proclamou vencedor do Tour de Francia 2007, logo dá expulsión do anterior líder Michael Rasmussen, tres días antes de finalizar a rólda gala. Nesa edición Contador gañara ademais unha dás etapas pirenaicas, e soubo despois resistir a vantaxe na contrarreloxo dá antepenúltima etapa. Converténdose nun ciclista español máis novo en gañar o Tour de Francia, convirtiendose así na décima ocasión na que un ciclista español gañaba esta competición e o sexto ciclista en logralo, unha vez confirmada a vitoria de Óscar Pereiro na edición do ano anterior. O comenzó da tempada 2008 foi moi positivo con vitorias nas clasificacións xerais da Volta a Castela e León e da Volta ao País Vasco, sumando en ambas dúas vitorias de etapa.
O 1 de xuño presentábase á crono final con catro segundos de vantaxe sobre o segundo da xeral, Riccardo Ricco. Finalmente sacoulle case dous minutos consiguien así o seu primeiro triunfo do Xiro de Italia. Era o segundo español en lograr un Xiro, despois de que o lograse Miguel Indurain. Xunto a esta vitoria e a vitoria da Volta a España meses despois convertiase no primeiro corredor español, que conseguia as tres Grandes Voltas ciclistas do mundo, fazaña que só os franceses Jacques Anquetil e Bernard Hinault, os italianos Felice Gimondi e Vincenzo Nibali e o belga Eddy Merckx o conseguiron.

Ao asinar en outubro de 2007 polo Astaná, impediulle defender o seu titulo de gañador do Tour, xa que a organización decidiu vetar ao Equipo kazajo nesa edición.
O inicio da tempada 2009 foi tan boa ou mellor que en 2008, logrando o triunfo na xeral da Volta ao Algarve, á que sumou un triunfo parcial de etapa, dúas etapas na Paris-Niza e repetiu vitoria na Volta ao País Vasco. No Tour de Francia dese ano estreaba o seu maillot de Campión de España en contrarreloxo conseguindo, na primeira etapa, unha contrarreloxo, un segundo posto por detrás de Fabian Cancellara, logo de terse que mercar el mesmo unhas rodas. O bo rendemento de Alberto non lle sirvio para bater a Cancellara, pero despois, demostrou ser o mellor nas etapas de montaña, gañando a 15ª con final en Verbier que lle sirvio para poñerse líder, despois, si gañou a contrarreloxo de Annecy, deixando practicamente sentenciado o seu segundo Tour ao avantaxar en 4´11 ao segundo clasificado na xeral Andy Schleck e a Lance Armstrong, terceiro en 5´25.
Grazas a esta vitoria no Tour de Francia gañou o UCI World Ranking e foi invitado a diversos critériums de fin de tempada, como a Amstel Curaçao RACE, que do mesmo xeito que en 2007 gañou, e á recentemente estreada ese ano Clásica Cancún, que tamén gañou.
En 2010, nun Astana practicamente novo e con Alberto como único líder, o 14 de marzo proclámase vencedor da Paris-Niza, por diante dos tamén españois Alejandro Valverde e Luís León Sánchez. O 12 de xuño logra vencer na mítica cima de Alpe d´Huez na etapa da Dauphine Libéré. 
Tralo comezo en Róterdam o 3 de xullo, o 25 dese mesmo mes en París, Alberto acaba co maillot amarelo na clasificación xeral. Iso si, con certa polémica debido a que gran parte da súa vantaxe con Andy Schleck, segundo, foi lograda por unha averia de iste.
Tras conquistar o seu terceiro Tour, o madrileño rexeitou a oferta de renovación que lle ofreceu o Astana para prolongar o seu contrato malia que en pleno Tour declarase que probablemente seguiría no equipo kazajo. O 3 de agosto o propio Alberto anunciaba o seu fichaxe polo equipo de Bjarne Riles, o Saxo Bank-Sungard para as tempadas 2011 e 2012.
En setembro fíxose pública a presenza do clembuterol nunha mostra de ouriña obtida o 21 de xullo, durante a segunda xornada de descanso do Tour. Empeza aquí o Caso Contador. 
Pese ás acusacións de dopaxe, puido competir a partir da Volta ao Algarve de 2011. Impúxose na Volta a Murcia e na Volta a Cataluña, marcándose como gran obxectivo da tempada o Xiro de Italia. O 7 de maio na saída preséntase como un dos máximos favoritos xunto aos italianos Michele Scarponi e Vincenzo Nibali. No Monte Etna, malia que a prensa italiana anunciaban un mal estado de forma do ciclista español, Contador dá un golpe de autoridade gañando a etapa en solitario cun minuto de vantaxe sobre as súas rivais e enfundándose unha maglia rosa que mantería ata Milán. Gaña ese Xiro con máis de seis minutos de vantaxe sobre Michele Scarponi, segundo clasificado. Na última semana o TAS dá a coñecer o aplazamiento da vista do Caso Contador ata agosto, o que lle permite competir no Tour de Francia.
Nas primeiras etapas desa edición do Tour sufriu varias caídas que lle provocaron molestias durante o resto de rólda francesa, que lle fixeron empezar as etapas craves con máis dun minuto perdido ante os seus máximos rivais, aínda que na segunda semana protagonizou dous ataques xunto ao seu compatriota Samuel Sánchez, nos cales gañou tempo aos seus rivais, pero un desfalecemento na etapa que finalizaba no Galibier apártouno definitivamente de calquera opción de podio. Finalmente, Alberto finalizou quinto.
Tras innumerables prórrogas o 6 de febreiro de 2012 o Tribunal de Arbitraxe Deportivo (TAS) suspendeu a Alberto Contador durante 2 anos por dar positivo nun control antidopaxe durante o Tour de Francia 2010. Por isto foi descualificado dá táboa clasificatoria definitiva no Tour 2010, no Tour 2011 e no Xiro 2011. Tamén se lle prohibiu participar no Xiro 2012 e no Tour 2012. Reapareceu na Volta 2012.
O 5 de setembro na 17ª etapa da Volta a España camiño de Fonte Dé, logo de moitas etapas intentando desbancar ao líder Purito Rodríguez, emprendeu un ataque a 50 km de meta, que tras unha cabalgada épica axudado polos seus compañeiros de equipo como Sérgio Paulinho, Bruno Pires, Jesús Hernández e polo seu ex-compañeiro Paolo Tiralongo, alzase co liderato definitivo da Volta.
Tras este regreso victorioso, esta mesma tempada tamén gañaba por primeira vez na súa carreira deportiva unha Clásica ao impoñerse na Milán-Turín.
No 2013 comeza outra vez a tempada no Tour de San Luís (Arxentina), gañando a 6ª etapa con final no Mirador do Sol. Acode por primeira vez a o. Tour de Omán onde logra a 2ª posición na xeral final tras atacar en moitas ocasións a o líder, o británico Chris Froome, con quen comezou un intenso duelo con gran repercusión nos medios especializados.
No Tour de Francia, finaliza 4º na xeral, tras non render ao nivel previsto.
En 2014, logo de fallar a tempada anterior en conseguir o Tour, cambia a súa base de adestramentos no inverno facendo unha concentración de pretemporada nas Illas Canarias. Comezando a tempada máis tarde que en anos anteriores. Isto tróuxolle bos resultados. Gañou a Tirreno-Adriatico, onde ademais gañou dúas etapas. Gañou a Volta ao País Vasco. Posteriormente fixo unha concentración de altura no Teide, para volver competir no Critérium do Dauphiné.
Comezou o Tour sen perder tempo nas catro primeiras etapas. A o final da 5ª etapa, con final en Aremberg e os seus característicos tramos de pavés, perdeu 2´37. Na 8ª etapa recortou tempo a todos os favoritos na subida de Gérardmer A Mauselaine. Pero no km 64 da 10ª etapa, na parte final do descenso do Petit Ballón, sufriu unha caída debido a que a estrada estaba mollada pola choiva produciendose unha forte ferida no xeonllo e aínda que subiu, axudado polos seus compañeiros de equipo, no seguinte porto, o Col du Platzerwasel, tibo que abandoar. Horas despois sóubose que tiña unha fisura na meseta tibial, optando os médicos por un tratamento conservador evitando así o seu paso polo quirófano.

Tras esa lesión, o tempo de recuperación xogáballe en contra para participar na Volta a España. A un mes do inicio, o propio Contador asumía que non estaría nesa Volta debido ás complicacions da ferida, aínda que o manager do equipo Bjarne Riis declaraba que aínda era pronto para tomar unha decisión. 
Xusto un mes logo da caída, Alberto anunciaba que levaba 10 días adestrando e que puidera subir un porto sen dores, o que lle motivou a tomar a saída en Jerez da Fronteira. As primeiras etapas fixéronselle difíciles, aínda que no alto de Cume Verdes conseguiu non perder tempo con ningún dos favoritos. Tampouco o perdeu en Valdelinares, que si o fixó Alejandro Valverde, pasando Contador a o segundo posto da xeral a só tres segundos de Nairo Quíntana. Despois da primeira xornada de descanso, chegou a contrarreloxo de 36 km onde quedou 4º, pero chegoulle para vestirse de vermello, xa que Nairo perdeu máis de tres minutos debido a unha caída.
A partir de ahi empezou a elevar o seu nivel e comezamos a ver duras batallas con Valverde, Purito e Froome. Mentres, Froome que tamén viña de menos a máis rompeu esa paridade na Farrapona cun ataque que só puido seguir Contador. A falta de menos dun quilómetro o maillot vermello, deixou atrás a o británico para anotarse a primeira etapa e ampliar así as diferenzas na xeral a máis de minuto e medio sobre Valverde e o propio Froome. A segunda estocada foi na 20ª etapa, con final no porto de Os Ancares. Cunha táctica similar á Farrapona, mantívose detrás de Froome, mentres este intentou sacalo da roda en varias oportunidades. Ao final Contador, lanzou o seu ataque para levarse a segunda etapa e sentenciar practicamente a carreira. A contrarreloxo de Compostela, foi un mero trámite que non provocou cambios, o que fixo que Alberto sumase o seu terceiro título nesta competición tralos de 2008 e 2012.
Actualmente conta no seu palmarés con seis Voltas de tres semanas: Tour de Francia 2007-2009, Xiro de Italia 2008 e Volta a España 2008,2012 e 2014. Tamen habia logrado os triunfos no Tour do 2010 e o do Xiro de 2011, pero perdeunos debido a sanción por dopaje.
Outros triunfos logrados polo ciclista español son a Milán-Turín, a París-Niza, a Tirreno-Adriático e a Volta ao País Vasco.
TRIUNFOS: 2003, unha etapa da Volta a Polonia.
2005, vencedor da Semana Catalá, máis unha etapa, dunha etapa do Tour Down Under, dunha etapa da Volta ao País Vasco e dunha etapa do Tour de Romandia.
2006, vencedor dunha etapa do Tour de Romandía e dunha etapa da Volta a Suíza.
2007, vencedor da Paris-Niza, máis dúas etapas, dá Volta a Castela León, máis unha etapa e dunha etapa da Volta á Comunidade Valencia.
2008, vencedor dá Volta a Castela León, máis dúas etapas e dá Volta ao País Vasco, máis dúas etapas.
2009, vencedor dá Volta ao País Vasco, máis dúas etapas, o Campionato de España contrarreloxo, a Volta ao Algarve, máis unha etapa, dúas etapas da Paris-Niza eo Campión dá UCI World Tour.
2010, vencedor dá Paris-Niza, máis unha etapa, dá Volta a Castela León, máis unha etapa, dúas etapas do Critérium do Dauphine e dá Volta ao Algarve, máis unha etapa.
2012, vencedor dá Milán-Turín.
2013, vencedor dunha etapa do Tour de San Luís.
2014, vencedor dunha etapa da Volta ao Algarve, da Tirreno-Adríatico, mais dúas etapa, da Volta ao Pais Vasco, máis unha etapa.
Outros resultados dignos de mención: 2008, cuarto nos Xogos Olímpicos de Pekín. 2012, cuarto no Eneco Tour. 2013, cuarto na clasificación xeral final no Tour de San Luís, segundo no Tour de Omán, terceiro da clasificación xeral final daTirreno-Adriatico, terceiro na Klasika de Primavera. 2014, segundo na Tirreno-Adriatico, segundo na Volta a Cataluña e segundo no UCI World Tour.
XIRO DE ITALIA: 2008 (1º). 2011 (Desclasificado).
TOUR DE FRANCIA: 2005 (31º). 2007 (1º, máis unha etapa e clasificación dos mozos). 2009 (1º, máis dúas etapas). 2010 e 2011 desclasificado, 2013 (4º) e 2014 abandonou.
VOLTA A ESPAÑA: 2008 (1º, máis dúas etapas e clasificación da combinada). 2012 (1º, máis unha etapa e premio da combatividade) e 2014 (1º, máis dúas etapas e clasificación da combinada).
EQUIPOS: 2003, ONCE. 2004-2006, Liberty. 2007, Discovery Channel. 2008-2010, Astana. 2011-2014 Saxo Bank e Tinkoff-Saxo.
PREMIOS: 2007-2008-2009 e 2014, Bicicleta de Ouro. 2008, Tripla Coroa ao Conseguir as tres Grandes Voltas, Premio Sete Éstrelas da Comunidade de Madrid e Premio As do Deporte. 2012, Premio As do deporte.
CONDECORACIONES: 2008, Medalla de Ouro-Real Orde do Mérito Deportivo. 2010, Gran Cruz da Orde do Dous de Maio e Fillo predilecto de Pinto.
ANECDOTAS: En xuño de 2011, mentres se adestraba nas saias do monte Galibier, un gendarme lle prohibe baixar en bicicleta por non levar luz na bici.