OSCAR FREIRE

Óscar Freire Gómez naceu en Torrelavega, Cantabria (España), o 15 de febreiro de 1976.

Óscar decidiu ser ciclista moi pronto e con 9 anos xa estaba apuntado á escola de ciclismo da súa localidade. Aos poucos foi incrementando a súa dedicación a este deporte e comezou a brillar no campo xuvenil conseguindo 41 vitorias.

Xa en afeccionados, en 1997 imponse no Memorial Valenciaga, a proba máis prestixiosa do campo afeccionado español. Meses máis tarde logra o subcampeonato mundial en ruta en San Sebastián e pasa a profesionais enrolado no equipo Vitalacio de Javier Mínguez.

Debutou como profesional en 1998 no Vitalicio Seguros. En 2000 foise ao Mapei Quick- Step e en 2003 fichou polo Rabobank neerlandés, onde estivo ata 2011. O seu último ano, o 2012, pasouno no Katusha. No seu palmarés ten tres Mundiais de ruta, catro etapas do Tour, unha camisola da regularidade do Tour, sete etapas da Volta a España, unha Tirreno- Adriático e tres Milán-San Remo, entre outras vitorias.

Unha das sortes nas que menos se prodigou o ciclismo español é a do ‘sprint’, se exceptuamos, claro, ao protagonista deste post, un dos mellores corredores españois da historia recente. Óscar Freire é, xunto a Alfredo Binda, Eddy Merckx, Rik van Steenbergen e Peter Sagan, o único ciclista  español que gañou tres veces a camisola arcoiris.

A súa vitoria no Mundial de 1999, en Verona, foi unha das máis sorprendentes da historia. Levaba apenas un ano de profesional e mesmo o seleccionador Antequera fora criticado por convocar a un ciclista tan inexperto, pero en ciclismo a estrada pon a cada un no seu sitio e cando o grupo dos elixidos encara o último quilómetro o pequeno de catro irmáns está entre eles.

Todos en fila, vixiantes, ata que Óscar decide tomar outro camiño; todos pola esquerda, el pola dereita. Quen é este? Os favoritos, perplexos, tardan en reaccionar, as pernas, sen dúbida, xa están nas últimas e o listo de Óscar adiantouse e míralles de esguello.

Tras o seu sorprendente triunfo no Mundial de Verona, non tardaron en chegarlle boas e millonarias ofertas de equipos; todos estranxeiros, ningún español, polo que fixo que vestise as camisolas de Mapei, Rabobank e Katusha; con eles construíu un excelente palmarés, moi recoñecido e valorado fóra das nosas fronteiras.

Na súa primeira presenza no Tour de Francia do 2002 gañou unha etapa, a terceira, con final en Saarbrücken (Alemaña).

Gañou tres veces o Mundial, pero subiu catro veces ao podio, porque en 2000 foi terceiro. Participou en oito Tours: abandonou en catro e o seu mellor posto foi un 70º en 2008.

 Competiu en nove Voltas a España, pero non acabou ningunha.

Nunca correu o Xiro de Italia.

Óscar Freire retirouse aos 36 anos de idade, acumulando un total de 78 vitorias no campo profesional. Tomou a inevitable decisión cando observou que o cansazo psicolóxico era maior que o físico.

Na actualidade, compite na súa outra gran paixón: os rallies. Ademais, é comentarista de ciclismo na cadea COPE e na súa Torrelavega natal conta cun complexo deportivo que leva o seu nome.

TRIUNFOS: 1998, vencedor dunha  etapa na Volta a Castela e León.

1999, Campión do Mundo de fondo na estrada.

2000, vencedor do Trofeo da Challenger a Mallorca, dunha etapa da Volta á Comunidade de Valencia, de dúas etapas da Tirreno- Adriático, de dúas etapas da Volta a Aragón, de dúas etapas da Volta a España, dunha etapa do Xiro da Provincia de Lucca e dunha etapa da Escalada a Montjuic.

2001, vencedor dunha etapa da Volta a Alemaña, dunha etapa da Volta a Burgos e Campión do Mundo de fondo na estrada.

2002, vencedor do Trofeo Cala Rajada-Cala Millor e Trofeo Alcudia da Challenge Volta a Mallorca e dunha etapa do Tour de Francia.

2003, vencedor de dúas etapas da Volta a Andalucía, dunha etapa da Tirreno- Adriático, dunha etapa da Volta a Cataluña, do Xiro da Provincia de Lucca, máis dúas etapas.

2004, vencedor do Trofeo Alcudia da Challenger a Mallorca, do Trofeo Luís Puig, dunha etapa da Tirreno- Adriático, da Milán-San Remo, dunha etapa da Volta a España e Campión do Mundo de fondo na estrada.

2005, vencedor do Trofeo Mallorca e do Trofeo Alcudia da Callenger a Mallorca, da Tirreno- Adriático, máis tres etapas, da Frecha Brabanzona.

2006, vencedor dunha etapa da Tirreno- Adriático, da Frecha Brabanzona, dunha etapa da Volta ao País Vasco, dunha etapa da Volta a Suíza, de dúas etapas do Tour de Francia e da Vattnfall Cyclassics.

2007, vencedor do Trofeo Pollença da Challenger a Mallorca, da Volta a Andalucía, máis dúas etapas, da Milán-San Remo, da Frecha Brabanzona, de tres etapas da Volta a España.

2008, vencedor de tres etapas da Tirreno- Adriático, da Gante- Wevelgem, dunha etapa da Volta a Suíza, dunha etapa do Tour de Francia, máis a clasificación por puntos e dunha etapa da Volta a España.

2009, vencedor de dúas etapas do Circuíto de Romandia.

2010, vencedor do trofeo Cala Millor-Cala Millor da Challenger de Mallorca, de dúas etapas da Volta a Andalucía, da Milán-San Remo, de dúas etapas da Volta ao País Vasco, de París-Tours.

 2011, vencedor de dúas etapas da Volta a Andalucía.

2012, vencedor dunha etapa do Tour Down Under e de  unha etapa da Volta a Andalucía.

Outros resultados dignos de mención: 1988, terceiro no Campionato Mundial en Ruta. 2000, terceiro no Campionato do Mundial en Ruta. 2004, terceiro na Copa do Mundo.