 |
| MARCEL BIDOT |
Marcel Bidot, Naceu en París (Francia) o 21 de Decembro de 1902. Morreu en Santo-Lyé o 26 de xaneiro de 1995. Foi un ciclista profesional francés que gañou dúas etapas do Tour de Francia, logo da súa retirada converteuse en adestrador da selección nacional francesa. Liderando ao equipo en 12 Tour dos cales gañou seis.
Aos 19 anos, sendo aínda amateur, gañou a París-Rouen.
Marcel Bidot era fillo do propietario dunha cafetería e ex ciclista que dirixía a un dos clubs da cidade de Troyes, na rexión de Champagne.
Marcel Bidot, aínda que viviu desde neno en Saint-Lyé e chamáronlle ?O troyano? non naceu alí como se dixo sempre, se non na capital francesa. Tamén lle puxeron o mote de ?a niére-poule? (galiña clueca), pola adnegación que mostrou sempre por todos os seus compañeiros de equipo e especialmente por André Leducq, a cuxas vitorias no Tour de Francia de 1930 e 1932 contribuíu Bidot de forma especialísima.
Marcel, traballou no Crédit Lyonnais, o banco da súa cidade, logo de 7 horas de traballo, ía ao club do seu pai a adestrar, converténdose en profesional en 1923. Ficha polo Alcyon gañando 2.000 francos ao mes, dez veces o seu soldo no banco.
Participo no Tour de Francia desde 1926 ata 1930 e novamente en 1932.
Na súa primeira participación de Tour de 1926, Henri Desgrange, prohibiu a axuda mecánica aos ciclistas. Marcel na etapa de Metz a Dunkirk (435 km.), ao romperlle un pedal viuse obrigado a pedalear cun só pé. Logo de varios quilómetros parar para atar cunha correa de coiro o pedal á biela continuando desa forma pedaleando para terminar a etapa. Os xuíces finalmente permitiron que tomase prestada unha bicicleta dun espectador, pero a condición de que usase as súas propias rodas. A bicicleta a pesar de ser demasiado pequena para Bidot logrou terminar a etapa.
Pero isto non foi o final das súas desgrazas durante o seu paso polo ciclismo profesional. Noutra etapa polos Pireneos o que se lle rompeu foi o desviador, polo que non podía virar a ruada, Degranger tamén prohibira a substitución. Polo que Marcel Bidot cada vez que tenia que cambiar se tenia que parar e facer o cambio manualmente. O tempo aquel día era tan malo que só finalizaron a metade dos participantes, polo que os asistentes dos equipos tiveron que buscar pousada e casas ao longo do percorrido para ver que lles pasou aos seus ciclistas.
En Izoard, Bidot picou e outra vez os xuíces negáronlle axuda. Cos dedos xeados polo frio, Bidot non podía despegar o pneumático da lamia, tratando de facelo cos dentes. Imposible. Logo de varios minutos de intentos frustrados, pasou o coche do directo do Alcyon que lle lanzou un cortaplumas. Os comisarios prohibíronlle collelo asegurándose ata de que non podería utilizalo. Ao final grazas a unha porca de bolboreta puido cambiar o pneumático.
Abandonou o ciclismo en 1937, pero reapareceu durante a Guerra Mundial, volveu deixar a bicicleta en 1944 e ao ano seguinte reapareceu de novo. Causando asombro cando ao fío dos 44 anos foi unha dos mellores ciclistas do Campionato de Francia que gañou Louison Bobet en 1946.
Logo da súa retirada foi director de diferentes equipos rexionais e en 1947, 1948 e 1949 dirixiu ao equipo nacional no Tour de Francia. De 1952 a 1961 e de 1967 a 1968 dirixiu ao equipo nacional tricolor.
TRIUNFOS: 1924.- A París-Montargis e a París-Bourges. 1925.- A Troyes-Reims-Troyes e a París-Montargis. 1928.- A Marsella-Lyon. 1929.- O Campionato de Francia de Fondo na estrada. 1931.- O Circuíto do Allier. 1932.- A Poitiers-Saumur-Poitiers. 1934.- A París-Troyes e o Circuit deas Deux-Sévres. 1936.- A Volta aos Vosgos.
Nunca participo no Xiro de Italia nin na Volta a España.
TOUR DE FRANCIA: 1926 (10º), 1927 retírase. 1928 (8º, máis a 5ª etapa). 1929 (16º, máis a 12ª etapa). 1930 (5º) e 1932 (30º).
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: En 1925 queda 2º no Criterium das Aguilas e en 1930 é segundo na París-Tours.
Aos 19 anos, sendo aínda amateur, gañou a París-Rouen.
Marcel Bidot era fillo do propietario dunha cafetería e ex ciclista que dirixía a un dos clubs da cidade de Troyes, na rexión de Champagne.
Marcel Bidot, aínda que viviu desde neno en Saint-Lyé e chamáronlle ?O troyano? non naceu alí como se dixo sempre, se non na capital francesa. Tamén lle puxeron o mote de ?a niére-poule? (galiña clueca), pola adnegación que mostrou sempre por todos os seus compañeiros de equipo e especialmente por André Leducq, a cuxas vitorias no Tour de Francia de 1930 e 1932 contribuíu Bidot de forma especialísima.
Marcel, traballou no Crédit Lyonnais, o banco da súa cidade, logo de 7 horas de traballo, ía ao club do seu pai a adestrar, converténdose en profesional en 1923. Ficha polo Alcyon gañando 2.000 francos ao mes, dez veces o seu soldo no banco.
Participo no Tour de Francia desde 1926 ata 1930 e novamente en 1932.
Na súa primeira participación de Tour de 1926, Henri Desgrange, prohibiu a axuda mecánica aos ciclistas. Marcel na etapa de Metz a Dunkirk (435 km.), ao romperlle un pedal viuse obrigado a pedalear cun só pé. Logo de varios quilómetros parar para atar cunha correa de coiro o pedal á biela continuando desa forma pedaleando para terminar a etapa. Os xuíces finalmente permitiron que tomase prestada unha bicicleta dun espectador, pero a condición de que usase as súas propias rodas. A bicicleta a pesar de ser demasiado pequena para Bidot logrou terminar a etapa.
Pero isto non foi o final das súas desgrazas durante o seu paso polo ciclismo profesional. Noutra etapa polos Pireneos o que se lle rompeu foi o desviador, polo que non podía virar a ruada, Degranger tamén prohibira a substitución. Polo que Marcel Bidot cada vez que tenia que cambiar se tenia que parar e facer o cambio manualmente. O tempo aquel día era tan malo que só finalizaron a metade dos participantes, polo que os asistentes dos equipos tiveron que buscar pousada e casas ao longo do percorrido para ver que lles pasou aos seus ciclistas.
En Izoard, Bidot picou e outra vez os xuíces negáronlle axuda. Cos dedos xeados polo frio, Bidot non podía despegar o pneumático da lamia, tratando de facelo cos dentes. Imposible. Logo de varios minutos de intentos frustrados, pasou o coche do directo do Alcyon que lle lanzou un cortaplumas. Os comisarios prohibíronlle collelo asegurándose ata de que non podería utilizalo. Ao final grazas a unha porca de bolboreta puido cambiar o pneumático.
Abandonou o ciclismo en 1937, pero reapareceu durante a Guerra Mundial, volveu deixar a bicicleta en 1944 e ao ano seguinte reapareceu de novo. Causando asombro cando ao fío dos 44 anos foi unha dos mellores ciclistas do Campionato de Francia que gañou Louison Bobet en 1946.
Logo da súa retirada foi director de diferentes equipos rexionais e en 1947, 1948 e 1949 dirixiu ao equipo nacional no Tour de Francia. De 1952 a 1961 e de 1967 a 1968 dirixiu ao equipo nacional tricolor.
TRIUNFOS: 1924.- A París-Montargis e a París-Bourges. 1925.- A Troyes-Reims-Troyes e a París-Montargis. 1928.- A Marsella-Lyon. 1929.- O Campionato de Francia de Fondo na estrada. 1931.- O Circuíto do Allier. 1932.- A Poitiers-Saumur-Poitiers. 1934.- A París-Troyes e o Circuit deas Deux-Sévres. 1936.- A Volta aos Vosgos.
Nunca participo no Xiro de Italia nin na Volta a España.
TOUR DE FRANCIA: 1926 (10º), 1927 retírase. 1928 (8º, máis a 5ª etapa). 1929 (16º, máis a 12ª etapa). 1930 (5º) e 1932 (30º).
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: En 1925 queda 2º no Criterium das Aguilas e en 1930 é segundo na París-Tours.
Ningún comentario:
Publicar un comentario