 |
| FERDINAND BRACKE |
Ferdinand Bracke, naceu en Hamme-Durne (Bélgica), o 25 de maio de 1939.
Foi un ciclista belga que sendo aínda independente, deu o salto á fama ao gañar en 1962 o Gran Premio das Nacións contra reloxo e, cinco anos despois, non só bateu o récord mundial da hora, senón que foi o primeiro que atravesou o muro dos 48 quilómetros, a nivel do mar. As súas condicións atléticas, o seu brillante estilo e a súa intelixencia permitíronlle brillar tanto en pista como en estrada. Estivo a piques de gañar o Tour de Francia de 1968, pero na última etapa, contra o reloxo, que era a súa auténtica especialidade, cando todo o mundo esperaba que se vestise de amarelo, traizoáronlle os nervios e triunfou Jan Jansen. Tres anos máis tarde, con todo, gañou a Volta a España, por diante do seu compatriota Wilfried David e tras un emocionante duelo con Luís Ocaña, tras levar o maillot de líder durante sete días.
Tamén participou con asiduidad en competicións de ciclismo en pista, chegando a ser campión de Bélgica de persecución cinco veces e campión do mundo da especialidade en tres ocasiones.
Pola súa honradez profesional, o seu amor ao ciclismo e os seus grandes coñecementos, en 1979 a Federación do seu país elixiulle para que se ocupase dos afeccionados belgas en estrada.
Profesional de 1963 a 1978.
TRIUNFOS: 1963, o G. P. Parisien, por equipos (Peugeot).
1964, o Campionato Mundial de Persecución (Parides), o Récord Mundial de 5 km. en pista cuberta (6´05?6 no Palacio de Deportes de Bruxelas (5/12/1964).
1965, o Campionato de Bélgica de Persecución, o G. P. de Lugano e o Auvelais.
1966, o Trofeo Barcchi.
1967, o Campionato Mundial da hora (48,934 km., no Velódromo Olimpico de Roma, o 30/10/1967), o Campionato de Bélgica de Persecución, o Trofeo Baracchi, a Challenge AIOCC e o Trofeo Nacional do Mérito Deportivo con Eddy Merckx.
1968, a Badén-Baden con Vittorio Adorni. 1969, o Campionato Mundial de Persecución (Amberes), e Recordman en 5 km. desde 1969 a 1978: 5´56?60, no Palacio de Deportes de Amberes, o 5/8/1969.
1970, a Lieja-Touprine.
1971, a Cras-Avernas.
1972, o Campionato de Bélgica de Persecución.
1973, O Campionato de Bélgica de Persecución e o G.P. Cerami.
1974, o G.P. de Mónaco.
XIRO DE ITALIA: 1967 (39º).
TOUR DE FRANCIA: 1963 (21º), 1964 abandona na etapa 13ª e 1965 abandona na etapa 11ª, 1966 (32º, máis unha etapa), 1968 (3º), 1969 (57º), 1971 (58º), 1976 (77º, máis unha etapa) e en 1977 na etapa 17ª, chega fóra de control.
VOLTA A ESPAÑA: 1973 (54º) e en 1973 (54º).
OTRÓS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: 1963 segundo no Gran Premio das Nacións, segundo en Mánchea-Ocean, segundo no Gran Premio de Lugano e terceiro no Trofeo Baracchi con W. Bouquet.
1964 terceiro no Campionato de Bélgica de Persecución.
1965 segundo no Campionato Mundial de Persecución.
1966 cuarto, máis unha etapa na Volta a Bélgica e segundo no campionato Mundial de Persecución.
1971 segundo na Volta a Luxemburgo, terceiro na Volta a Bélgica.
1972 segundo no Campionato Mundial de Persecución e segundo no Campionato de Bélgica de Persecución.
1973 terceiro no Campionato Mundian de Persecución.
1974 terceiro, máis dúas etapas na Volta a Bélgica e segundo no Campionato Mundial de Persecución.
EQUIPOS: 1962-1973 Peogeot-BP. 1974 Watney-Maes. 1975 Ti-Raleigh. 1976-1977 Lejeune-BP. 1978 Old Lords-Spledor.
Foi un ciclista belga que sendo aínda independente, deu o salto á fama ao gañar en 1962 o Gran Premio das Nacións contra reloxo e, cinco anos despois, non só bateu o récord mundial da hora, senón que foi o primeiro que atravesou o muro dos 48 quilómetros, a nivel do mar. As súas condicións atléticas, o seu brillante estilo e a súa intelixencia permitíronlle brillar tanto en pista como en estrada. Estivo a piques de gañar o Tour de Francia de 1968, pero na última etapa, contra o reloxo, que era a súa auténtica especialidade, cando todo o mundo esperaba que se vestise de amarelo, traizoáronlle os nervios e triunfou Jan Jansen. Tres anos máis tarde, con todo, gañou a Volta a España, por diante do seu compatriota Wilfried David e tras un emocionante duelo con Luís Ocaña, tras levar o maillot de líder durante sete días.
Tamén participou con asiduidad en competicións de ciclismo en pista, chegando a ser campión de Bélgica de persecución cinco veces e campión do mundo da especialidade en tres ocasiones.
Pola súa honradez profesional, o seu amor ao ciclismo e os seus grandes coñecementos, en 1979 a Federación do seu país elixiulle para que se ocupase dos afeccionados belgas en estrada.
Profesional de 1963 a 1978.
TRIUNFOS: 1963, o G. P. Parisien, por equipos (Peugeot).
1964, o Campionato Mundial de Persecución (Parides), o Récord Mundial de 5 km. en pista cuberta (6´05?6 no Palacio de Deportes de Bruxelas (5/12/1964).
1965, o Campionato de Bélgica de Persecución, o G. P. de Lugano e o Auvelais.
1966, o Trofeo Barcchi.
1967, o Campionato Mundial da hora (48,934 km., no Velódromo Olimpico de Roma, o 30/10/1967), o Campionato de Bélgica de Persecución, o Trofeo Baracchi, a Challenge AIOCC e o Trofeo Nacional do Mérito Deportivo con Eddy Merckx.
1968, a Badén-Baden con Vittorio Adorni. 1969, o Campionato Mundial de Persecución (Amberes), e Recordman en 5 km. desde 1969 a 1978: 5´56?60, no Palacio de Deportes de Amberes, o 5/8/1969.
1970, a Lieja-Touprine.
1971, a Cras-Avernas.
1972, o Campionato de Bélgica de Persecución.
1973, O Campionato de Bélgica de Persecución e o G.P. Cerami.
1974, o G.P. de Mónaco.
XIRO DE ITALIA: 1967 (39º).
TOUR DE FRANCIA: 1963 (21º), 1964 abandona na etapa 13ª e 1965 abandona na etapa 11ª, 1966 (32º, máis unha etapa), 1968 (3º), 1969 (57º), 1971 (58º), 1976 (77º, máis unha etapa) e en 1977 na etapa 17ª, chega fóra de control.
VOLTA A ESPAÑA: 1973 (54º) e en 1973 (54º).
OTRÓS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: 1963 segundo no Gran Premio das Nacións, segundo en Mánchea-Ocean, segundo no Gran Premio de Lugano e terceiro no Trofeo Baracchi con W. Bouquet.
1964 terceiro no Campionato de Bélgica de Persecución.
1965 segundo no Campionato Mundial de Persecución.
1966 cuarto, máis unha etapa na Volta a Bélgica e segundo no campionato Mundial de Persecución.
1971 segundo na Volta a Luxemburgo, terceiro na Volta a Bélgica.
1972 segundo no Campionato Mundial de Persecución e segundo no Campionato de Bélgica de Persecución.
1973 terceiro no Campionato Mundian de Persecución.
1974 terceiro, máis dúas etapas na Volta a Bélgica e segundo no Campionato Mundial de Persecución.
EQUIPOS: 1962-1973 Peogeot-BP. 1974 Watney-Maes. 1975 Ti-Raleigh. 1976-1977 Lejeune-BP. 1978 Old Lords-Spledor.
Ningún comentario:
Publicar un comentario