Adolphe Deledda naceu en Vila
Minozzo, Reggio Emilia (Italia), o 26 de setembro de 1919. Morreu aos 83 anos o
23 de xullo de 2003 en Cannes (Francia).
Italiano nacionalizado francés, enérxico rodador e medio escalador, pero bo velocista e compañeiro de equipo.
A súa familia emigra pronto a Francia en busca de oportunidades laborais. Iniciándose na competición en 1943 durante a época da Guerra Mundial, gañando algunhas carreiras en Francia dunha certa importancia: Grenoble, Circuíto Drôme ou o Tour da Haute-Saône son os seus éxitos desa tempada. Durante as tempadas 1945 e 46, repite vitoria en Haute-Saône e adxudícase o Gran Premio Prix da Voie deu Peuple, unha etapa do Gran Premio do Traballador Alpino e o máis prestixioso Circuíto do Xura.
En 1947 participa na Volta a España xunto a algúns bos ciclistas franceses e italianos, gañando a etapa de Castellón. Ao ano seguinte é cando adopta a nacionalidade francesa no mes de abril e logra a súa terceira vitoria no Tour de Haute-Saône e a segunda no Circuíto de Xura. En 1949 continúa sen saír prácticamente de Francia, debutando no Tour de Francia, téndoo que abandonar na 15ª etapa tras haberse imposto na 6ª con algúns segundos de vantaxe sobre Stan Ockers e Ferdinand Kubler, e vence en dúas etapas do Circuíto das 6 Provincias, así como no Tour de Doubs.
Italiano nacionalizado francés, enérxico rodador e medio escalador, pero bo velocista e compañeiro de equipo.
A súa familia emigra pronto a Francia en busca de oportunidades laborais. Iniciándose na competición en 1943 durante a época da Guerra Mundial, gañando algunhas carreiras en Francia dunha certa importancia: Grenoble, Circuíto Drôme ou o Tour da Haute-Saône son os seus éxitos desa tempada. Durante as tempadas 1945 e 46, repite vitoria en Haute-Saône e adxudícase o Gran Premio Prix da Voie deu Peuple, unha etapa do Gran Premio do Traballador Alpino e o máis prestixioso Circuíto do Xura.
En 1947 participa na Volta a España xunto a algúns bos ciclistas franceses e italianos, gañando a etapa de Castellón. Ao ano seguinte é cando adopta a nacionalidade francesa no mes de abril e logra a súa terceira vitoria no Tour de Haute-Saône e a segunda no Circuíto de Xura. En 1949 continúa sen saír prácticamente de Francia, debutando no Tour de Francia, téndoo que abandonar na 15ª etapa tras haberse imposto na 6ª con algúns segundos de vantaxe sobre Stan Ockers e Ferdinand Kubler, e vence en dúas etapas do Circuíto das 6 Provincias, así como no Tour de Doubs.
En 1950 continúa sumando vitorias ao seu palmarés.
Nunca foi un gran figura, pero si un profesional que sabía sacar partido ás
súas posibilidades. Esa tempada imponse no Gran Premio de Roanne, unha etapa de
Viños de Gironde e outra da Volta a Alemania.
En 1951 volve ao Tour de Francia, onde gaña a última
etapa en solitario, a de París, con algunha vantaxe sobre Fiorenzo Magni e Stan
Ockers. Na Paris-Niza fai o décimo lugar. Ao ano seguinte alcanza a maior
vitoria da súa vida, o nacional de ruta. Ademais, é quinto na Dauphiné. En 1953
sobe ao podio da Midi-Libre e acaba a Volta a Argelia no sexto lugar. En 1955
logra o seu último triunfo, o Gran Premio Morange.
Cando vai para os 37 anos é convocado para participar no equipo rexional Nordeste-Centro no Tour de Francia, xunto ao case descoñecido Roger Walkowiak, vencedor final. A experiencia de Adolphe Deledda foi decisiva para a vitoria de Walkowiak, sobre todo pola inestimable axuda que lle prestou na etapa con final en Saint-Etienne e acabando o Tour no posto 71º.
En 1957 firma os seus últimos resultados, que son un segundo posto en Brazzaville, por detrás de Willy Vannitsen, e un terceiro en Nantua.
Cando vai para os 37 anos é convocado para participar no equipo rexional Nordeste-Centro no Tour de Francia, xunto ao case descoñecido Roger Walkowiak, vencedor final. A experiencia de Adolphe Deledda foi decisiva para a vitoria de Walkowiak, sobre todo pola inestimable axuda que lle prestou na etapa con final en Saint-Etienne e acabando o Tour no posto 71º.
En 1957 firma os seus últimos resultados, que son un segundo posto en Brazzaville, por detrás de Willy Vannitsen, e un terceiro en Nantua.
Profesional de 1943 a 1957, durante os cales
participa en 7 edicións do Tour de Francia, abandonando nunha soa ocasión, e en
2 Voltas a España, acabando unha delas.
Rhonson e Terrot son os dous equipos para os que
máis tempadas correu.
TRIUNFOS: 1943, vencedor da Grenoble-Chambery-Grenoble, do Tour Alto Saone e do Circuíto Drome-Ardeche.
1946, vencedor do Tour Alto Saone e do Circuíto Xura.
1948, vencedor do Tour Alto Saone, do Circuíto Xura e da Besançon-Belfort-Besançon.
1949, vencedor do Tour Doubs.
1952, Campión de Francia de fondo en estrada.
Nunca participou no Xiro de Italia.
TOUR DE FRANCIA: 1949, antes de terse que retirar gañou unha etapa, 1951 (32º, máis unha etapa), 1952 (24º), 1953 (35º), 1954 (26º), en 1955 retírase antes de finalizar a carreira e en 1956 (71º).
VOLTA A ESPAÑA: en 1947 antes de terse que retirar gaña unha etapa, 1957 (49º).
EQUIPOS: 1944-1949 Rhonson-Dunlop, 1950 Dürkopp, 1951 Rhonson-Dunlop, 1952-1955 Terrot-Hutchinson, 1956 Follis-Dunlop e 1957 Peugeot-BP.
TRIUNFOS: 1943, vencedor da Grenoble-Chambery-Grenoble, do Tour Alto Saone e do Circuíto Drome-Ardeche.
1946, vencedor do Tour Alto Saone e do Circuíto Xura.
1948, vencedor do Tour Alto Saone, do Circuíto Xura e da Besançon-Belfort-Besançon.
1949, vencedor do Tour Doubs.
1952, Campión de Francia de fondo en estrada.
Nunca participou no Xiro de Italia.
TOUR DE FRANCIA: 1949, antes de terse que retirar gañou unha etapa, 1951 (32º, máis unha etapa), 1952 (24º), 1953 (35º), 1954 (26º), en 1955 retírase antes de finalizar a carreira e en 1956 (71º).
VOLTA A ESPAÑA: en 1947 antes de terse que retirar gaña unha etapa, 1957 (49º).
EQUIPOS: 1944-1949 Rhonson-Dunlop, 1950 Dürkopp, 1951 Rhonson-Dunlop, 1952-1955 Terrot-Hutchinson, 1956 Follis-Dunlop e 1957 Peugeot-BP.
Ningún comentario:
Publicar un comentario