CADEL EVANS

Cadel Evans naceu en Katherine (Australia), o 14 de febreiro de 1977.

Ex-ciclista australiano que competiu nas modalidades de estrada e montaña. Empezou competindo en ciclismo de montaña, onde cultivou algúns triunfos incluíndo dúas Copas do Mundo. En 2001 deixou a montaña e pasouse á estrada, principalmente pola diferenza de ingresos entre ambas modalidades.

As súas vitorias máis importantes son as conseguidas no Tour de Francia do 2011 e o Campionato Mundial de Ciclismo en Ruta de 2009. En montaña gañou unha medalla de prata no Campionato Mundial de Ciclismo de Montaña de 2001, na proba de campo a través por substitucións.

Deuse a coñecer no Xiro de Italia de 2002, sendo líder da carreira un día pero desfalleciendo no Passo Coe, finalizando no 14º lugar da clasificación xeral final.

Posteriormente cultivou grandes postos de honra, cunha regularidade que lle permitiu estar no podio do Tour de Francia de 2007, só superado en 23 segundos por Alberto Contador. Tamén neste mesmo ano terminou 4º na Volta a España, superado na penúltima etapa por Samuel Sánchez. Terminou 5º nos Campionatos do Mundo de Stuttgart de 2007, chegando no mesmo grupo que o vencedor Paolo Bettini. Ese mesmo ano foi campión da clasificación UCI Prol Tour.

Na edición do 2008 do Tour de Francia, non conseguiu levar a camisola amarela ao quedar segundo na clasificación xeral detrás do español Carlos Sastre. O australiano, que chegou a portar a camisola de líder nesta edición, non conseguiu recuperar o tempo que tiña perdido con respecto a Sastre (1:34 minutos) na última e decisiva contrarreloxo de 53 quilómetros.

En 2009 tivo un papel relevante na Volta a España facendo podio. Puido gañar a rolda de non ser por unha picada que tardou máis dun minuto en ser reparado en Monachil, perdendo de vista ao pelotón e chegando a meta só. Posteriormente quitoulle a Ivan Basso o seu terceiro posto na penúltima etapa, acompañando a Valverde e Samuel Sánchez no podio. O 28 de setembro de 2009 logrou facerse co campionato do mundo en ruta disputado en Mendrisio (Suíza), onde se impuxo ante Aleksandr Kolobnev (prata) e Joaquim Rodríguez (bronce).

O 31 de outubro dese mesmo ano fixo valer unha cláusula do seu contrato e anunciou que deixaría o seu equipo.

O 1 de novembro do 2009 confírmase a súa fichaxe polo equipo ciclista BMC Racing Team de categoría Profesional Continental.

Desde que corre para o BMC Racing Team cambia o seu estilo de competir (moi conservador) a un máis agresivo, o que lle reporta a vitoria na Frecha Valona o 21 de abril de 2010 e a sétima etapa do Xiro. Posteriormente chega ao Tour de Francia co obxectivo de gañalo, pero tras vestirse de amarelo na oitava etapa, unha caída na mesma provócalle unha fisura no cóbado, o que lle impide defender a camisola e termina no posto 26º da clasificación xeral final.

Para a 2011 hipoteca a súa tempada enteira por un só obxectivo: gañar o Tour. Participa en contadas competicións só con tal de chegar a xullo en perfecta forma. Aínda así impúxose na Tirreno-Adriático, onde ademais gaña a 6ª etapa, e tamén no Tour de Romandía. Engadido a isto destaca o segundo posto no Critérium du Dauphiné.

O 2 de xullo empeza o Tour de Francia en Paso do Gois onde queda en segunda posición. Contra todo prognóstico, o seu equipo, o BMC, fai un bo tempo na contrarreloxo que trae como resultado outra segunda posición. Imponse o 4 de xullo no Mûr de Bretagne, gañando por centímetros a Alberto Contador. O 23 de xullo, na penúltima etapa, quedou segundo na contrarreloxo, logrando así, superar ao luxemburgués Andy Schleck na clasificación xeral, para ocupar a primeira posición. Evans coroouse como Campión nos Campos Elíseos o 24 de xullo de 2011, rompendo a lenda que di que o que chega como líder ao Alpe d'Huez será o gañador da rolda francesa.

En 2012 repetiu case o mesmo calendario do ano anterior, pero os resultados non foron os mesmos. Foi 32º na Tirreno-Adriático e 29º no Tour de Romandía. Tivo unha recuperación no Critérium do Dauphiné, pero non se plasmou no Tour de Francia onde só puido ser sétimo.

No 2013 empeza preparando o Xiro onde queda terceiro sen dar batalla. Logo correría o Tour de Utha. No 2014 empeza igual co obxectivo de gañar o Xiro pero a decadencia nótase ponse líder sacándolle 57 segundos a Uran e 1.45 minutos a Nairo Quintana ao cabo vencedor da carreira foi perdendo tempo en todas as etapas con dificultades ao final quedou oitavo a doce minutos de Nairo Quintana, mostrando que esta caducado. Logo participou na volta onde non chegou nin a estar entre os 50 primeiros.

O 26 de setembro de 2014 anunciou a súa retirada do ciclismo que ocorreu tras a disputa da Cadel Evans Great Ocean Road Race en febreiro de 2015, carreira creada ese ano como homenaxe a el e na que finalizou na quinta posición logo de disputar dezasete tempadas como profesional e con 37 anos de idade.

 Na actualidade segue traballando para o BMC, co cargo de embaixador global.

¿Sabiades que o avó do único australiano que gañou o Tour de Francia era galés?, por iso chámase Cadel (é o nome de tre reis de Gales). De neno criouse nunha comunidade de aborígenes. De mozo era fanático do skate. E cando tiña 8 anos, estivo sete días en coma inducido tras recibir unha coz dun cabalo na cabeza.

Estivo casado cunha pianista italiana coa que adoptou a un neno etíope.

TRIUNFOS: 1998, vencedor do Tour de Tasmania.

1999, vencedor do Tour de Tasmania, máis unha etapa.

2000, vencedor da Mont Sainte-Anne e da Canmore.

2001, vencedor do a Volta a Australia, máis unha etapa, da Brixia Tour e a Travers Lausanne.

2002, vencedor dunha etapa do Tour Down Under e dunha etapa da Uniga Classic.

2004, vencedor da Volta a Australia, máis unha etapa.

2005, vencedor dunha etapa da Volta a Alemaña.

2006, vencedor do Tour de Romandía, máis unha etapa.

2007, vencedor de Test event Road Cycling Beijing 2008, máis unha etapa, unha etapa do Tour de Francia e vencedor do UCI Prol Tour.

2008, vencedor dunha etapa da Volta a Andalucía, dunha etapa da París-Niza, da Settimana Coppi e Bartali, máis unha etapa.

2009, vencedor dunha etapa da Settimana Coppi e bartali, dunha etapa da Dauphiné Libéré e Campión do Mundo de fondo na estrada.

2010, vencedor da Frecha Valona, dunha etapa do Xiro de Italia, máis a clasificación por puntos.

2011, vencedor da Tirreno-Adriático, máis unha etapa, do Tour de Romandía, do Tour de Francia, máis unha etapa.

2012, vencedor do Critérium Internacional, máis unha etapa e dunha etapa do Critérium do Dauphiné.

2013, vencedor dunha etapa do Tour de Alberta.

2014, vencedor dunha etapa do Tour Down Under, do Xiro do Trentino, máis unha etapa e de dúas etapas do Tour de Utah.

OUTROS RESULTADOS DIGNOS DE MENCIÓN: 2001, segundo no Campionato de Australia de fondo na estrada e segundo no Campionato Campo a Trvés por Substitucións Mixtas, facendo equipo con Sidney Taberlay, Mary Gigson e Trent Lowe. 2007, segundo na clasificación xeral final do Tour de Francia. 2008, segundo no Tour de Francia. 2009, segundo na clasificación xeral final da Volta a España. 2011, segundo no UCI World Tour. 2013, terceiro na clasificación xeral final do Xiro de Italia. 2014, segundo no Campionato de Australia de fondo na estrada.

XIRO DE ITALIA: 2002 (14º), 2010 (5º), 2013 (3º) e 2014 (8º).

TOUR DE FRANCIA: 2005 (7º), 2006 (4º), 2007 (2º), 2008 (2º), 2009 (30º), 2010 (26º), 2011 (1º), 2012 (7º) e 2013 (39º).

VOLTA A ESPAÑA: 2003 abandonou, 2004 (30º), 2007 (4º), 2009 (3º) e 2014 (52º).

EQUIPOS: 1999-2000 Saeco-Cannondale. 2001 Saeco. 2002 Mapei. 2003 Team Telekom. 2004 T-Movile Team. 2005-2006 Davitamon-Lotto. 2007 Predictor-Lotto. 2008-2009 Silence-Lotto. 2010-2015 BMC Racing Team.