 |
| ERICK BREUKINK |
Eric Breukink, naceu en Rheden (Holanda), o 1 de abril de 1964. Fillo de Willem Breukink, antigo capitán de Holanda da Copa Davis de tenis e director do Gazelle, fábrica de bicicletas.
Breukink foi un ciclista da clásica escola holandesa, que sempre conseguiu poñer en circulación a grandes rodadores. Foi un mestre da contrarreloj, subindo moi ben a media montaña e moi valente nos descensos pero fallando nos momentos crave.
Os seus inicios no ciclismo como corredor junior e amateur, época na que foi campión do seu país de persecución e 4º nos Xogos Olímpicos de 1984 en contrarreloj por equipos con Gert Jakobs, Maarten Ducrot e Jos Albertsin, fixéronlle converterse nun bo especialista na loita contra o crono.
Brillou desde mozo, con grandes actuacións nas Grandes Voltas con tan só dúas e tres anos como profesional.
Durante a súa vida deportiva conseguiu un total de 61 vitorias, incluíndo varias etapas nas Grandes Voltas. Tamén logrou ascender ao podio do Xiro e Tour en varias ocasións, aínda que nunca como vencedor.
Retirouse en 1997, tras o cal converteuse en comentarista da televisión do seu país durante un tempo. Actualmente, é o director deportivo do equipo Rabobank.
O 20 de xullo de 2006, recibiu da organización do Tour de Francia a Medalla da Fidelidade, por estar presente no Tour durante 20 anos. (11 como ciclista, 1 como Relacións Públicas oficial, 5 como comentarista deportivo e 3 como director deportivo).
Profesional de 1985 a 1997.
TRIUNFOS: 1988, Volta ao País Vasco, Critérium Internacional, Critérium de Stephan e a Omloop van het Waasland.
1989, Escalada a Montjuic.
1990, Volta a Irlanda, máis unha etapa, Gran Premio de Lunel, Gran Premio de Wateringen e o Critérium de Roosendaal.
1991, GP Eddy Merckx e o Tour DuPont.
1992, Xiro de Piamonte.
1993, Campionato de Holanda de Ciclismo en ruta, Volta aos Países Baixos, máis unha etapa, Critérium Internacional, máis unha etapa e a Volta a Asturias, máis unha etapa.
1995, Campionato de Holanda CRI.
1996, a Druivenkoers Overijse.
1997, o Campionato de Holanda CRI.
XIRO DE ITALIA: 1986, (71º, tres días líder). 1987, (3º, máis unha etapa). 1988, (2º, máis a etapa do Gavia baixo unha tormenta de neve e cinco días líder). 1989, (4º, perdendo o liderato nos Dolomitas, por non comer no seu momento).
TOUR DE FRANCIA: 1987, (21º, máis unha etapa). 1988, (12º, e a clasificación dos mozos). 1989, mostrando as súas habilidades contra o reloxo gañou o prológo, lucindo o maillot amarelo un día aínda que despois teríase que retirar e en 1990, 3º, máis dúas etapa. O resultado podería ser mellor, pero a mala sorte cebouse con el, xa que na subida ao Tourmalet tivo que cambiar de bicicleta tres veces. 1991, xunto a todo o equipo PDM tivo que abandonar a carreira cando era terceiro na xeral, dicíase que debido a unha intoxicación alimentaria, pero máis tarde sóubose que fose debido ao consumo de Intralipid. 1993, xusto antes do inicio do Tour, foi atropelado por un coche. O dano no xeonllo esquerdo obrigoulle a non participar.
VOLTA A ESPAÑA: 1992, gaña unha etapa.
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DEMENCIÓN: 1986, unha etapa da Volta a Suiza.
1987, 4º na Clásica de San Sebastián e 4º no Gran Premio Eddy Merckx.
1988, segundo na Volta a Holanda.
1989, dúas etapas da Volta a Catalunya.
1990, unha etapa da Volta a Asturias, unha etapas da Volta a Catalunya, unha etapa da Volta a Suiza e unha etapa da Tirreno-Adriático.
1991, unha etapa da Volta a Asturias e terceiro no Campionato de Holanda de ciclismo en ruta.
1992, dúas etapas da Tirreno-Adriático e 3º no Campionato de Holanda de ciclismo en ruta.
1993, unha etapa da Volta a Valencia.
1994, cuarto no Campionato do Mundo CRI.
1997, segundo no Campionato de Holanda de ciclismo en ruta.
EQUIPOS: 1985, Skala-Gacelle. 1986, Panasonic. 1987-1989, Panasonic-Isostar. 1990-1992, PDM Videocassettes-Concorde. 1993-1995, ONCE e 1996-1997, Rabobank.
Breukink foi un ciclista da clásica escola holandesa, que sempre conseguiu poñer en circulación a grandes rodadores. Foi un mestre da contrarreloj, subindo moi ben a media montaña e moi valente nos descensos pero fallando nos momentos crave.
Os seus inicios no ciclismo como corredor junior e amateur, época na que foi campión do seu país de persecución e 4º nos Xogos Olímpicos de 1984 en contrarreloj por equipos con Gert Jakobs, Maarten Ducrot e Jos Albertsin, fixéronlle converterse nun bo especialista na loita contra o crono.
Brillou desde mozo, con grandes actuacións nas Grandes Voltas con tan só dúas e tres anos como profesional.
Durante a súa vida deportiva conseguiu un total de 61 vitorias, incluíndo varias etapas nas Grandes Voltas. Tamén logrou ascender ao podio do Xiro e Tour en varias ocasións, aínda que nunca como vencedor.
Retirouse en 1997, tras o cal converteuse en comentarista da televisión do seu país durante un tempo. Actualmente, é o director deportivo do equipo Rabobank.
O 20 de xullo de 2006, recibiu da organización do Tour de Francia a Medalla da Fidelidade, por estar presente no Tour durante 20 anos. (11 como ciclista, 1 como Relacións Públicas oficial, 5 como comentarista deportivo e 3 como director deportivo).
Profesional de 1985 a 1997.
TRIUNFOS: 1988, Volta ao País Vasco, Critérium Internacional, Critérium de Stephan e a Omloop van het Waasland.
1989, Escalada a Montjuic.
1990, Volta a Irlanda, máis unha etapa, Gran Premio de Lunel, Gran Premio de Wateringen e o Critérium de Roosendaal.
1991, GP Eddy Merckx e o Tour DuPont.
1992, Xiro de Piamonte.
1993, Campionato de Holanda de Ciclismo en ruta, Volta aos Países Baixos, máis unha etapa, Critérium Internacional, máis unha etapa e a Volta a Asturias, máis unha etapa.
1995, Campionato de Holanda CRI.
1996, a Druivenkoers Overijse.
1997, o Campionato de Holanda CRI.
XIRO DE ITALIA: 1986, (71º, tres días líder). 1987, (3º, máis unha etapa). 1988, (2º, máis a etapa do Gavia baixo unha tormenta de neve e cinco días líder). 1989, (4º, perdendo o liderato nos Dolomitas, por non comer no seu momento).
TOUR DE FRANCIA: 1987, (21º, máis unha etapa). 1988, (12º, e a clasificación dos mozos). 1989, mostrando as súas habilidades contra o reloxo gañou o prológo, lucindo o maillot amarelo un día aínda que despois teríase que retirar e en 1990, 3º, máis dúas etapa. O resultado podería ser mellor, pero a mala sorte cebouse con el, xa que na subida ao Tourmalet tivo que cambiar de bicicleta tres veces. 1991, xunto a todo o equipo PDM tivo que abandonar a carreira cando era terceiro na xeral, dicíase que debido a unha intoxicación alimentaria, pero máis tarde sóubose que fose debido ao consumo de Intralipid. 1993, xusto antes do inicio do Tour, foi atropelado por un coche. O dano no xeonllo esquerdo obrigoulle a non participar.
VOLTA A ESPAÑA: 1992, gaña unha etapa.
OUTROS RESULTADOS DIGNOS DEMENCIÓN: 1986, unha etapa da Volta a Suiza.
1987, 4º na Clásica de San Sebastián e 4º no Gran Premio Eddy Merckx.
1988, segundo na Volta a Holanda.
1989, dúas etapas da Volta a Catalunya.
1990, unha etapa da Volta a Asturias, unha etapas da Volta a Catalunya, unha etapa da Volta a Suiza e unha etapa da Tirreno-Adriático.
1991, unha etapa da Volta a Asturias e terceiro no Campionato de Holanda de ciclismo en ruta.
1992, dúas etapas da Tirreno-Adriático e 3º no Campionato de Holanda de ciclismo en ruta.
1993, unha etapa da Volta a Valencia.
1994, cuarto no Campionato do Mundo CRI.
1997, segundo no Campionato de Holanda de ciclismo en ruta.
EQUIPOS: 1985, Skala-Gacelle. 1986, Panasonic. 1987-1989, Panasonic-Isostar. 1990-1992, PDM Videocassettes-Concorde. 1993-1995, ONCE e 1996-1997, Rabobank.
Ningún comentario:
Publicar un comentario