FRANCO CRIBIORI

Franco Cribiori naceu en Milán (Italia o 28 de setembro de 1939.
Ex ciclista italiano bo como corredor, mellor como director deportivo do mítico equipo Brooklyn de Sercu, De Vlaeminck e compañía.
Foi un dos ciclistas intelixente, cunhas tácticas que o levaron a medir perfectamente a capacidade dos seus opositores, tendo boas pernas e sobre todo moita cabeza.
Con só 29 anos, decidiu retirarse do ciclismo profesional, para ser director deportivo durante 21 anos dos mellores equipos profesionais italianos, considerado por moitos como un dos mellores xunto a Alfredo Martini, Giorgio Albani ou Luciano Pazzi. A diferenza de Ferretti, Franco Cribiori tiña o ceño engurrado nunca foi un sarxento, nin un capitán que levantase a voz. El era un mestre da suavidad, persuasivo co son da palabra, sendo coñecido pola súa franqueza, o que lle permitiu chegar a ser un gran comentarista para Eurosport Italia confirmando a sua locuacidad e experiencia, ademais de ser o director do Xiro de Italia, cando foi transmitida por Mediaset. Actualmente tamén escribe unha columna sobre ciclismo en Bicisport.
Dirixiu a equipos como o Dreher, o Brooklyn, o Magniflex-Olmo ou o Atala, tendo o honor de contar con líderes como Roger de Vlaeminck, que gaño os seus catro Paris-Roubaix con Franco Cribiori no coche como director, ou a Patrick Sercu rei dos Seis Días, ou Johan De Muynck ganador da Romandia, Pierino Gavazzi, ganador da Milán-San Remo, grazas á intuición de Cribiori. Tamén chegou a dirixir nos seus principios a Gianni Bugno aínda que sen o suficiente tempo para moldearlo, conseguindo bos logros, pero en menor medida das súas posibilidades.

Un apaixonado da pintura e a arte, actualmente é rico e vive nunha vila na zona de Varese. O seu fillo segue o oficio do seu pai, comprando e vendendo obras de arte. Unha familia de ben, cun estilo de vida propio, que están sempre a disposición dos interlocutores.
Profesional de 1961 a 1968 durante os cales obtivo once vitorias, doce segundos lugares e oito terceiros. Catro veces defendeu as cores italianas noutros tantos Campionatos do Mundo, o que demostra o seu valor.
TRIUNFOS: 1962 vencedor dá Copa Placci e do Trofeo de Cougnet..
1963 vencedor do G. P. de Faenza e da Milán-Turín.
1964 vencedor do Xiro de Ticino, terceiro nuha etapa do Xiro de Sardena, Circuíto de Novi Ligure e do Xiro dos Apeninos.
1965 vencedor do G. P. de Camucia.
1966 vencedor do G. P. de Montelupo.
XIRO DE ITALIA: 1961 e 1962 abandonou, 1963 (12º), 1964 (25º) e 1965 (26º).
Nunca participo no Tour de Francia nin na Volta a España.
Outros resultados dignos de mención: 1962 terceiro no Campionato de Italia e segundo na Volta a Romandia. 1964 segundo no Campionato de Italia.
EQUIPOS: 1961 Legnano, 1962 San Pellegrino, 1963-1964 Gazzola, 1965 Ignis, 1966, Vittadello, 1967-1968 GBC.
Como director deportivo en 1969 dirixiu ao GBC, 1970-1972 ao Dreher, en 1973-1977 ao Brooklyn, 1978 ao Int. Seguros, 1979 ao Sapa Seguro, 1980-1981 ao Magniflex e de 1982 a 1989 ao Atala.