LAUDELINO CUBINO

Laudelino Cubino González, tamén coñecido como Lale Cubino naceu en Béjar, Salamanca (España), o 31 de maio de 1963.
Foi un dás figuras do ciclismo español de finais da década dos oitenta e primeiros dos noventa do século XX, non habendo semana en que non aparecese na prensa, radio ou televisión. Tiña clase. Especialista na escapada, no llano defendíase ben e nas cronometradas adoitaba estar preto dos especialistas. Tamén era un especialista na alta montaña. Dábanselle especialmente ben as etapas disputadas nos Pirineos, onde chegou a gañar en dúas ocasións a etapa que chegaba a Luz Ardiden, unha na Volta a España e a outra no Tour de Francia de 1988, ano no que outro castellanoleonés como Pedro “Perico” Delgado gañaba esa edición do Tour.
O ano no que gañou unha etapa do Xiro de Italia de 1994, foi a edición na que Miguel Induráin foi derrotado por Eugeni Berzin. 
Durante a súa carreira profesional, as lesións acosáronlle nos últimos anos, especialmente nos xeonllos, pasando varios meses en branco. Esa fragilidad só lle permitiu render plenamente un par de meses por tempada, generalmente coa calor.
Cubino foi o ídolo doutro famoso ciclista bejarano e o causante de que Roberto Heras se dedicáse ao ciclismo. 
Profesional de 1986 a 1996, durante os cales logrou 35 vitorias, entre as que se atopan etapas nas tres grandes Voltas, sendo compañeiro de Fabio Parra, Jesús Montoya ou o tristemente falecido Antonio Martin.
Tras retirarse do ciclismo profesional en 1996, cando corría no equipo Kelme, pasou a dirixir un complexo hotelero que leva o seu nome no seu pobo natal, que ofrece aos seus clientes servizos como marchas cicloturistas guiadas pola zona. O seu hotel tamén patrocina un equipo de novas promesas e hai unha marcha cicloturista que se celebra cada ano en Béjar que leva o seu nome. 

Lale Cubino é un deses nomes que ao oílos, un vincula automáticamente á que para moitos é a época dourada do ciclismo español. Procedente dunha das localidades con máis tradición ciclista de España, o noso heroe nunca se puido proclamar gañador dunha gran volta, pero sempre deu guerra e atesourou un bo número de etapas. Recordaraselle por ser un dos mellores escaladores españois da súa época, por ser campión de España en 1990 e por gañar etapas nas tres grandes: Xiro, Tour e Volta. 
TRIUNFOS: 1986 vencedor dá Volta aos Portos e unha etapa do Tour do Porvir.
1987 vencedor dunha etapa da Volta a España.
1988 vencedor da Volta a tres Cantos, máis unha etapa, a Clásica dos Portos, unha etapa do Tour de Francia, unha etapa da Volta a Burgos e unha etapa da Volta aos Vales Mineros.
1989 vencedor dá Volta aos Vales Mineros, máis unha etapa, unha etapa da Volta a Asturias e unha etapa da Volta a Galicia.
1990 vencedor do Campionato de España de Fondo en estrada, Volta a Cataluña, Subida ao Naranco, Criterium de Alquerías e unha etapa da Volta a Galicia.
1991 vencedor dunha etapa da Volta a España, unha etapa da Dauphiné Libéré e unha etapa da Volta a Colombia.
1992 vencedor dunha etapa da Volta a España, unha etapa da Volta a Burgos e unha etapa da Dauphiné Libéré.
1993 vencedor da Volta a Burgos, máis unha etapa e unha etapa da Volta a Aragón.
1994 vencedor dunha etapa do Xiro de Italia, Volta a Galicia, máis unha etapa e unha etapa da Volta a Burgos.

1995 vencedor dunha etapa do Xiro de Italia e unha etapa da Volta á Rioja.
1996 vencedor dunha etapa da Volta a Colombia. 
XIRO DE ITALIA: 1994 (abandonou),1995 (40º).
TOUR DE FRANCIA: 1987 retirase, 1988 (13º), 1989 (abandonou), 1992 (abandonou), 1993 (42º), 1994 abandonou, 1995 (27º) e 1996 abandonou.
VOLTA CICLISTA A ESPAÑA: 1987 retirase, 1988 (4º, máis líder durante 14 días), 1990 a véspera comunicou que non participaba xa que se ía a operar dous dous xeonllos, 1991 (15º), 1992 (6º), 1993 (3º) e 1994 abandonou.
Outros resultados dignos de mención: 1988 segundo na Volta a Cataluña e terceiro na Volta a Burgos. 
EQUIPOS: 1986 Zor, 1987-1990 BH, 1991-1993 Amaya Seguros e 1994-1996 Kelme.