FEDERICO ETXABE

Federico Etxabe, alcumado o “Potro de Gernika”,  naceu en Kortezubi, Biscaia (España), o 20 de xullo de 1960.

Ex ciclista español moi completo e líder de equipo, era un dos corredores máis regulares do pelotón, xa que non adoitaba ter altibaixos. Un todoterreo con gran potencia para arrincar no último quilómetro e desbaratar o traballo dos equipos dos sprinters, chegou a loitar pola xeral da Volta a España en varios anos en que foi xefe de filas do CLAS, ata a chegada ao equipo de Tony Rominger.

Profesional de 1981 a 1995, durante os cales conseguiu 41 vitorias.

En categoría Junior obtivo o título de campión de España na modalidade de contrarreloxo por equipos (xunto con Jon Koldo Urien, Julián Gorospe e Jon "Tati" Egiarte). Xa en categoría amateur no mesmo campionato quedou co subcampeonato (xunto con Julián Gorospe, Jon "Tati" Egiarte e García Carballos).

Era un bo escalador, cuxos mellores resultados nas Grandes Voltas foron un quinto posto no Xiro de Italia de 1990 e un 4º lugar na Volta a España de 1991, aínda que sen dúbida o seu maior triunfo foi vencer na etapa de Alpe D´Huez no Tour de Francia de 1987. Tamén foi o primeiro ciclista español en impoñerse nunha proba da extinta Copa do Mundo fóra de España, foi en Canadá, no GP das Américas en 1992. Sen ser dos máis famosos, foi un bo ciclista nos oitenta. Investiu catorce anos da súa vida que, ademais, déronlle para comprarse unha casa no campo; para ter dúas fillas, e para montar unha tenda de deportes, da que se ocupan a súa muller e a súa irmá. Desde que se retirou do ciclismo activo, practicamente non tivo, nin quixo ter, vida laboral. Non sabe se iso é bo ou é malo, el non se queixa: o ciclismo deulle un diñeiro que soubo utilizar para vivir, para non estar pendente dun horario, dunha reforma laboral que lle puidese amolar. Hoxe, a súa vida é outra cousa e está por encima de todo iso.

O Etxabe de hoxe non se parece case nada ao ciclista que gañou en Alpe d'Huez. Agora, a súa máxima responsabilidade é a de plantar leitugas, saír a pescar angulas ou sacar aos cans de paseo.

Cando sae a pescar, poida que se levánte ás sete, ás oito ou ás nove. Hai moito tempo que non ten necesidade de escoitar o espertador. Xa viviu demasiados anos tenso, nos que non se podía permitir nin un arrefriado, gañou diñeiro, fixo os seus investimentos, así que agora tócalle vivir.

Tiven un proxecto relacionado co ciclismo amateur, pero acabei ata os collóns da xente (palabras textuais do propio Etxabe). Dábanche hostias por todos os lados. Era desgusto tras desgusto, algo que non ía coa miña forma de ser e deixeino, porque sempre souben o que quixen. A min non me move a riqueza. Móveme a vida e tiven a sorte de gañarme o dereito para vivir sen traballar, a coidar das miñas galiñas ou a pasar a máquina de céspede pola mañá. A verdade é que, se o penso fríamente, case sempre estou a facer algo, pero admito que non ten nada que ver coa tensión dun traballo ou dun ciclista. Eu fun ciclista e era difícil. Traballabas todo o día. Se pillabas un simple arrefriado, sabías que se che podía complicar a tempada enteira. Non podías expoñerche a iso. Hai que ser moi duro para vivir así.

Houbo un tempo no que foi comentarista de Onda Vasca, pero cando chegaba o momento vía que case nunca lle apetecía, segundo el mesmo di: son un tipo raro.

 Moi afastado da bicicleta, apenas sae xa a montar. Non sinto esa necesidade. Prefire ir camiñar ao campo e, ademais, dálle pánico saír á estrada. Morre de medo nada máis ver aos coches, xa que non é como na súa época, xa non se respecta aos ciclistas. Así que non é de estrañar que o seu físico tamén fose obxecto dunha enorme metamorfose ao gañar 25 quilos.

TRIUNFOS: 1982, vencedor do Gran Premio de Caboalles e dunha etapa da Volta a Cantabria.

1983, vencedor do Memorial R. Iguanzo e dunha etapa da Volta a Asturias.

1984, vencedor da Volta a Burgos, máis dúas etapas e do Memorial R. Iguanzo.

1985, vencedor do Gran Premio de Bilbao, do G. P. de Primavera, do G. P. de Gernica, dunha etapa da Volta a España, dunha etapa da Volta a Asturias, dunha etapa da Volta a Andalucía, dunha etapa da Volta a Valencia, dunha etapa da Volta a Galicia e do G. P. de Durango.

1986, vencedor do G. P. de Gernica, dunha etapa da Volta a Cataluña e do G. P. Primavera.

1987, vencedor do Gran Premio de Güecho, dunha etapa do Tour de Francia e dunha etapa da Volta a Asturias.

1988, vencedor do G. P. de Toledo, da Volta aos Vales Mineiros, da Volta á Rioxa e dunha etapa da Volta a Asturias.

1989, vencedor da Bicicleta Eibarresa-Subida a Arrate, da Volta a Castela León e do Criterium de Navarra.

 1990, vencedor da Volta a Galicia e dunha etapa da Volta a España.

1991, vencedor dunha etapa da Volta a Valencia.

1992, vencedor do Gran Premio da Américas e do G. P. Primavera.

1993, vencedor dunha etapa da Volta ao País Vasco e do Trofeo Calviá da Challenger a Mallorca.

XIRO DE ITALIA: 1990 (5º).

TOUR DE FRANCIA: 1984 (39º), 1986 (38º), 1987 (12º, máis unha etapa), 1988 (25º) e en 1989 abandona.

VOLTA A ESPAÑA: 1982 (29º), 1983 (41º), 1984 (17º), 1985 (33º, máis unha etapa), 1986 (36º), 1987 (17º), 1988 (13º), 1989 (4º) e 1990 (6º, máis unha etapa).

Outros resultados dignos de mención: 1982, terceiro no Campionato de España de fondo na estrada. 1986, terceiro na Volta ao País Vasco. 1987, terceiro na Clásica de San Sebastián. 1988, segundo na Volta a Asturias e 1989, segundo na Volta ao País Vasco. 1990, terceiro no Campionato de España de ciclocrós. 1991, terceiro no Campionato de España de ciclocrós.

EQUIPOS: 1981 S.V.A.C., 1982-1986 Teka, 1987-1989 BH, 1990-1993 CLAS-Cajastur e 1994-1995 Mapei.