 |
| GAETANO BELLONI |
Gaetano Belloni, naceu en
Pizzighetone (Italia), o 26 de agosto de 1892. Faleceu o 9 de xaneiro
de 1980.
Durante a súa etapa profesional gañou un total de 43 carreiras, incluídas as 12 etapas no Xiro de Italia.
Foi o Poulidor do ciclismo italiano (o eterno segundon), o cal non impediulle forxarse un brillantísimo palmarés como un dos grandes do deporte do pedal do seu país e ata fóra de Italia, porque en 1926 foi coroado Rei da tempada en Alemaña.
Como afeccionado foi Campión de Italia en 1914; como aspirante, gañou a Copa do Rei o mesmo ano e foi o primeiro aspirante para a Volta a Normandía, o que lle moveu a dar xa o salto ao profesionalismo, onde foi o gran rival de Girandengo.
Gaetano Belloni, traballando de aprendiz nunha fábrica téxtil, sufriu un accidente laboral na que perdeu o pulgar e o dedo índice da súa man dereita, o que lle valeu máis tarde a exclusión do servizo militar, sendo excluído de participar na Primeira Guerra Mundial.
Comezou practícaa deportiva na loita greco-romana, pero pronto se pasou ao ciclismo. Debutando en 1912 como amateur.
En 1915 como profesional non puido terminar a Milán-San Remo debido a unha caída. Nos anos seguintes viuse favorecido, ao non ser chamado ás armas, gañando numerosas carreiras. Logo da guerra, co regreso de Girandengo, a Gaetano Belloni éralle máis dificil imporse aos seus rivais, sendo derrotado en gran parte das ocasións por Girandengo, comezando a ser coñecido como o eterno segundon. Pero a pesar diso, no Xiro de Italia lógrolle gañar unha etapa, polo que é premiado cunha pintura asinada por Pablo Picasso, que logo seria mundialmente famoso. Gaetano Belloni pouco logo de recibir o premio, vende o cadro por dous Liras.
En 1920, Belloni alcanza a cima do éxito, ao gañar o Xiro de Italia.
Foi tres veces gañador do Xiro de Lombardía (marca aínda non superado, aínda que si igualado por outros grandes ciclistas como Alfredo Binda, Constante Girandengo, Gino Bartali e Seen Kelly).
En 1927 participou por primeira vez nos Campionatos do Mundo, finalizando en cuarta posición por detrás de Alfredo Binda, Constante Girandengo e Piamonte Domingo.
A súa última carreira dispútoa con 42 anos. Logo da súa retirada e durante varias décadas foi o director das carreiras que se disputaban no Velódromo Vigolelli de Milán.
De 1956 a 1958 foi director deportivo do equipo Leo-Chlorodont.
Profesional de 1915 a 1931.
TRIUNFOS: 1915 Volta a Lombardía, San Remo-Ventimiglia-San Remo, Milán-Varese-Milán e Carreira Primaveral.
1916 Milán-Varese-Milán, a marca das 3 horas (113,031 km.) e o 20 de decembro en Florencia, o record das 6 horas (217,232 km.).
1917 Milán-San Remo, Volta á Provincia de Milán con Sivocci e Milán-Varese-Milán.
1918 Volta a Lombardía, Milán-Penice-Milán, Volta ao Penice, Milán-Módena e Milán-Turin.
1920 Xiro de Italia, Milán-San Remo, Volta á Provincia de Milan con Azzibi e Milán-San Pellegrino.
1921 Volta á Provincia de Milán con Gremo e Milán-Modéna.
1922 Volta á Provincia de Milán con Brunero, Volta á Provincia de Turín con Girandengo e os Seis días de Nova York con Goullet.
1925 Milán-Módena e Volta ao Piamonte.
1926 Campionato Internacional de Alemaña, Berlín-Hannover, G.P. Industria (Berlín) e Rund-Hainleite.
1927 Campionato Internacional de Alemaña, Rund-Colonia, Rund-Munich e Strassenpreiss-Ruhrganes.
1928 Volta a Lombardía.
1929 20 Setembro e Seis días de Chicago con R. MacNamara.
XIRO DE ITALIA: 1919 (2º, máis unha etapa), 1920 (1º, mais catro etapas), 1921 (2º, máis tres etapas), 1922 (ten que retirarse pero antes gaña unha etapa), 1925 (4º, máis dúas etapas) e en 1929 retírase pero antes de facelo gaña unha etapa.
TOUR DE FRANCIA: Participa nas edicións de 1920 e 1930, retirándose en ambas.
Nunca participou na Volta a España.
Outros resultados dignos de mención:1916 segundo na Volta a Lombardía, 1918 segundo na Milán-San Remo, 1919 segundo na Volta a Lombardía e segundo na Volta ao Piamonte, 1920 terceiro na Volta a Lombardía, segundo na Milán-Turín e terceiro na Volta ao Piamonte, 1921 segundo na Volta a Lombardía, 1922 segundo na Volta ao Piamonte, 1923 segundo na Milán-San Remo e segundo na Milán-Turín, 1924 segundo na Volta a Emilia e segundo na Volta ao Veneto.
Durante a súa etapa profesional gañou un total de 43 carreiras, incluídas as 12 etapas no Xiro de Italia.
Foi o Poulidor do ciclismo italiano (o eterno segundon), o cal non impediulle forxarse un brillantísimo palmarés como un dos grandes do deporte do pedal do seu país e ata fóra de Italia, porque en 1926 foi coroado Rei da tempada en Alemaña.
Como afeccionado foi Campión de Italia en 1914; como aspirante, gañou a Copa do Rei o mesmo ano e foi o primeiro aspirante para a Volta a Normandía, o que lle moveu a dar xa o salto ao profesionalismo, onde foi o gran rival de Girandengo.
Gaetano Belloni, traballando de aprendiz nunha fábrica téxtil, sufriu un accidente laboral na que perdeu o pulgar e o dedo índice da súa man dereita, o que lle valeu máis tarde a exclusión do servizo militar, sendo excluído de participar na Primeira Guerra Mundial.
Comezou practícaa deportiva na loita greco-romana, pero pronto se pasou ao ciclismo. Debutando en 1912 como amateur.
En 1915 como profesional non puido terminar a Milán-San Remo debido a unha caída. Nos anos seguintes viuse favorecido, ao non ser chamado ás armas, gañando numerosas carreiras. Logo da guerra, co regreso de Girandengo, a Gaetano Belloni éralle máis dificil imporse aos seus rivais, sendo derrotado en gran parte das ocasións por Girandengo, comezando a ser coñecido como o eterno segundon. Pero a pesar diso, no Xiro de Italia lógrolle gañar unha etapa, polo que é premiado cunha pintura asinada por Pablo Picasso, que logo seria mundialmente famoso. Gaetano Belloni pouco logo de recibir o premio, vende o cadro por dous Liras.
En 1920, Belloni alcanza a cima do éxito, ao gañar o Xiro de Italia.
Foi tres veces gañador do Xiro de Lombardía (marca aínda non superado, aínda que si igualado por outros grandes ciclistas como Alfredo Binda, Constante Girandengo, Gino Bartali e Seen Kelly).
En 1927 participou por primeira vez nos Campionatos do Mundo, finalizando en cuarta posición por detrás de Alfredo Binda, Constante Girandengo e Piamonte Domingo.
A súa última carreira dispútoa con 42 anos. Logo da súa retirada e durante varias décadas foi o director das carreiras que se disputaban no Velódromo Vigolelli de Milán.
De 1956 a 1958 foi director deportivo do equipo Leo-Chlorodont.
Profesional de 1915 a 1931.
TRIUNFOS: 1915 Volta a Lombardía, San Remo-Ventimiglia-San Remo, Milán-Varese-Milán e Carreira Primaveral.
1916 Milán-Varese-Milán, a marca das 3 horas (113,031 km.) e o 20 de decembro en Florencia, o record das 6 horas (217,232 km.).
1917 Milán-San Remo, Volta á Provincia de Milán con Sivocci e Milán-Varese-Milán.
1918 Volta a Lombardía, Milán-Penice-Milán, Volta ao Penice, Milán-Módena e Milán-Turin.
1920 Xiro de Italia, Milán-San Remo, Volta á Provincia de Milan con Azzibi e Milán-San Pellegrino.
1921 Volta á Provincia de Milán con Gremo e Milán-Modéna.
1922 Volta á Provincia de Milán con Brunero, Volta á Provincia de Turín con Girandengo e os Seis días de Nova York con Goullet.
1925 Milán-Módena e Volta ao Piamonte.
1926 Campionato Internacional de Alemaña, Berlín-Hannover, G.P. Industria (Berlín) e Rund-Hainleite.
1927 Campionato Internacional de Alemaña, Rund-Colonia, Rund-Munich e Strassenpreiss-Ruhrganes.
1928 Volta a Lombardía.
1929 20 Setembro e Seis días de Chicago con R. MacNamara.
XIRO DE ITALIA: 1919 (2º, máis unha etapa), 1920 (1º, mais catro etapas), 1921 (2º, máis tres etapas), 1922 (ten que retirarse pero antes gaña unha etapa), 1925 (4º, máis dúas etapas) e en 1929 retírase pero antes de facelo gaña unha etapa.
TOUR DE FRANCIA: Participa nas edicións de 1920 e 1930, retirándose en ambas.
Nunca participou na Volta a España.
Outros resultados dignos de mención:1916 segundo na Volta a Lombardía, 1918 segundo na Milán-San Remo, 1919 segundo na Volta a Lombardía e segundo na Volta ao Piamonte, 1920 terceiro na Volta a Lombardía, segundo na Milán-Turín e terceiro na Volta ao Piamonte, 1921 segundo na Volta a Lombardía, 1922 segundo na Volta ao Piamonte, 1923 segundo na Milán-San Remo e segundo na Milán-Turín, 1924 segundo na Volta a Emilia e segundo na Volta ao Veneto.
EQUIPOS: 1916-1922 Bianchi, 1923.1924 Legnano, 1925 Wolsit, 1926-1927 Opel, 1928 Wolsit, 1929-1931 Bianchi e 1932 Olimpia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario