Foi un dos mellores corredores e das mellores persoas do ciclismo
español de todas as épocas que viu truncada a súa carreira na mañá do 14 de
decembro de 1984, cando regresando de Madrid, onde a noite anterior o corredor
recibira o premio Superprestigio-Unipublic, trofeo que se concede ao mellor
corredor español da anterior tempada, o coche que conducía chocou frontalmente
con outro no quilómetro 140 da N-1, Madrid-Irún, no termo municipal de
Pardilla, nos límites das provincias entre Burgos e Segovia, no devandito
accidente tamén perdeu a vida a súa esposa.
Alberto Fernández, o home que se xogou mil veces a vida sobre dúas
fráxiles rodas, lanzándose con valor polos vertixinosos descensos do Tourmalet,
Navacerrada ou o Stelvio atopaba a morte sobre as teoricamente máis
confortables e seguras catro rodas do seu coche. O “Galletas”, como se lle
alcumaba no pelotón, deixábanos aínda baixo o manto da popularidade, sabendo
gañarse o agarimo e a admiración dos seus compañeiros e afeccionados coas
únicas armas que coñece un bo deportista: entrega e profesionalidade.
O ciclista cántabro foise sen lograr o seu obxectivo de gañar a
Volta a España ou o Xiro de Italia, aínda que poucos meses antes do fatal
desenlace tivo a todos os afeccionados co corazón nun puño, ata o último metro
da Volta a España, ao perdela por tan só un suspiro de seis segundos,
diferencia esta que lle separou do primeiro o francés Eric Caritoux.
Alberto Fernández foi o vencedor moral, pois realizou unha
carreira metódica, administrando as súas forzas en razón do trazado.
Como amateur, foi campión de España de montaña.
A súa paixón polo mundo da bicicleta crecía á vez que a súa estatura
e con tan só 23 anos converteuse en profesional. Corría o ano 1978 e con el
iniciábase unha vida pegada ao asfalto e repleta de éxitos.
Como profesional, logrou varios triunfos en carreiras curtas por
etapas, como a Volta ao País Vasco ou a Volta a Cataluña. Tamén conseguiu
vitorias de etapa na Volta a España e o Xiro de Italia.
No Tour de Francia de 1982 foi 10º, sendo a súa mellor posición.
No primeiro ano que correu o Xiro de Italia de 1983, foi 3º. Na Volta Ciclista
a España de 1983 tamén foi 3º e 2º na de 1984.
Estaba considerado como un dos catro grandes do ciclismo español
dos 80, xunto a Perico Delgado, Angel Arroyo e Mariño Lejarreta.
O alcume do “Galleta” debíase a que de neno residía en Aguilar de
Campoo, localidade con diversas factorías galleteras.
O seu fillo, Alberto
Fernández Sainz seguiu os seus pasos como corredor dos equipos: Camargo-Roper,
Supermercados Froiz, Xacobeo Galicia e
actualmente no Quinhai Tianyoude.
En 1985 como homenaxe póstuma, a organización da Volta a España
decidiu bautizar á cima da carreira como a Cima Alberto Fernández en honra a
este gran ciclista.
Profesional de 1978 a 1984, durante os cales logrou 30 vitorias.
TRIUNFOS: 1979, vencedor da Volta a Asturias.
1980, vencedor da Volta ao País Vasco, máis unha etapa, unha etapa
da Volta a Cantabria e á Volta aos Vales Mineiros, máis unha etapa.
1981, vencedor da Volta aos Vales Mineiros, máis unha etapa, unha
etapa da Semana Catalá á Volta á Rexión Valenciana, máis unha etapa e á Volta a
Castela.
1982, vencedor da Volta a Cataluña, máis unha etapa, unha etapa da
Volta ao País Vasco, dúas etapas da Volta a Burgos, unha etapa do Tour do
Mediterráneo, vencedor do Critérium de Santander, de dúas etapas do Xiro de
Italia e do Trofeo Masferrer.
1983, vencedor da Semana Catalá, máis unha etapa, dúas etapas do
Xiro de Italia, da Cronoescalada da Ruta, dunha etapa da Volta a España e do
Memorial Gastón.
1984, vencedor de dúas etapas da Volta a Asturias e do Trofeo
Masferrer.
XIRO DE ITALIA: 1983 (3º, máis dúas etapas) e 1984 (19º).
TOUR DE FRANCIA: 1980 (25º), 1981 (21º) e 1982 (10º).
VOLTA A ESPAÑA: 1978 (19º), 1979 (14º), 1982 (15º), 1983 (3º, máis
unha etapa) e 1984 (2º).
Outros resultados dignos de mención: 1982, segundo na Volta a
Andalucía.
EQUIPOS: 1978 Novostil-Helios. 1979 Moliner-Vereco. 1980-1982 Teka
e 1983-1984 Zor.
Ningún comentario:
Publicar un comentario