sábado, 5 de outubro de 2013

IVÁN BASSO

IVÁN BASSO
Iván Basso (O Terrible), naceu en Gallarate, provincia de Varese (Italia), o 26 de novembro de 1977.
Profesional dende 1999, durante os cales logrou importantes triunfos na súa carreira: maglia rosa da xeral final dos Xiros de Italia de 2006 e 2010, así como seis etapas, dous podios do Tour de Francia en 2004, terceiro e en 2005, segundo, maillot branco de mellor novo en 2002, máis unha etapa.
En 2006, no marco da Operación Porto, foi identificado pola Garda Civil como cliente da rede de dopaxe liderada por Eufemiano Fontes, baixo os nomes en clave número 2 e Birillo. En mayo de 2007 o CONI confirmou dita identificación, impoñéndolle unha sanción de dous anos por dopaxe.
Actualmente milita no Cannondale Prol Cycling.
Iván Basso, creceu na rexión de Lombardía, sendo veciño de Claudio Chiappucci, ganador de tres etapas do Tour de Francia que se retirou tras demostrarse que recorrera ao dopaxe en numerosas ocasións.
De xuvenil conseguiu varios éxitos: segundo nos Mundiais junior de San Mariño de 1995, e en 1998 gañou en Valkenburg o Mundial sub-23.
No seu primeiro ano de profesional xa participou no Xiro de Italia, retirándose logo da 9ª etapa; ao ano seguinte volveu participar acabando no posto 52º. No seu segundo ano de profesional gañou a súa primeira carreira, unha etapa no Regio-Tour.
Deféndese ben na montaña, pero sen ser considerado un verdadeiro escalador, sofre máis nas contrarreloj, aínda que cada tempada que pasa vai conseguindo mellorar. É un ciclista que se adapta ben ás carreiras de tres semanas. Destacando nas súas actuacións no Tour de Francia.
O seu despegue chega no ano 2002, ao gañar o maillot branco de mellor novo no Tour de Francia, sendo así mesmo 11º na xeral final e saboreando o podio dos Campos Eliseos como gañador dunha clasificación secundaria.
En 2003 mellorou a súa posición, finalizando 7º na clasificación xeral final.
En 2004 subiu ao podio do Tour de Francia, ao ser 3º na clasificación xeral, por detrás de Armstrong e Andreas Klöden, gañando a etapa Pirenaica con final na Estación de esquí da Mongie. Redondeou o ano gañando o Xiro de Emilia e subindo ao podio como 3º no Xiro de Lombardia.
En 2005 decidiu participar no Xiro e Tour. Partindo no Xiro coa vitola de favorito, chegou a vestir a maglia rosa, pero perdeuna na 13ª etapa por problemas estomacales, ao día seguinte, a 14ª etapa incluía a subida ao Paso Stelvio volvendo perder 40 minutos. Con todo, días despois recuperado gañou dúas etapas consecutivas e de moi diferentes características: unha con final no alto e a outra contrarreloj.
Neste mesmo ano no Tour de Francia volveu subir ao podio ao finalizar 2º na xeral, por detrás deArmstrong, que se enfundaba o seu sétimo maillot amarelo consecutivo.
En 2006 gañou o Xiro de Italia, postulándose como un dos candidatos a gañar o Tour de Francia trala retirada de Armstrong, pero tras ser identificado pola Garda Civil no marco da Operación Porto, foi excluído pola organización un día antes de empezar a rólda gala, sendo posteriormente despedido polo seu equipo o CSC.
Despois de que a xustiza española decidise non confirmar as identidades realizadas pola Garda Civil, Basso fichó para o 2007 polo potente Discovery Channel que dirixía Johan Bruyneel, coa intención de gañar o Tour de Francia.
Con todo o CONI, decidiu investigar pola súa conta a Operación Porto ante a actitude das autoridades españolas, derivando nun aumento das sospeitas sobre Basso e a súa implicación en devandita Operación. Ante esta situación, Iván Basso e o Discovery Channel puxeron fin á súa relación, antes de chegar a competir nunha gran volta.
En mayo de 2007, o propio Basso confirmaba que era un dos clientes da rede de dopaxe, polo que o CONI decidiu sancionarlle con dous anos de suspensión, terminando dita suspensión o 24 de outubro de 2008.
En abril de 2008, cando aínda estaba suspendido, asinou un contrato por dúas tempadas co equipo italiano Liquigas. Debutando na Japan Cup o 26 de outubro de 2008, dous días despois de que finalizase a súa sanción, terminando terceiro, só precedido por Damiano Cunego e Giovanni Visconti.
En 2009 gañou o Xiro do Trentino, desprazándose posteriormente xunto con algúns compañeiros de equipo ás Illas Canarias para adestrar e afinar a súa posta a piques de cara ao Xiro de Italia o cal finalizaría cuarto. Tras non participar no Tour de Francia, acudiu á Volta a España onde volveu ser cuarto na clasificación xeral a tan só 40 segundos do terceiro clasificado, que foi Cadel Evans.
En 2010 volveu á cima do ciclismo mundial conseguindo a vitoria na clasificación xeral do Xiro de Italia, ademais da etapa, con final no Monte Zoncolan e a contrarreloj por equipos da 4ª etapa. No ano 2011 volveu centrarse no Tour de Francia pero unha caída afínales de maio trastornou a sua planificación. Puido aguantar aos favoritos nos Pirineos, non así nos Alpes, pero con todas esas finalizou no 8º posto da clasificación xeral.
TRIUNFOS: 2000, unha etapa do Regio-Tour.
2001, unha etapa do Tour do Mediterraneo, unha etapa da Euskal Bizikleta e unha etapa da Volta a Austria.
2002, mellor novo do Tour de Francia.
2004, unha etapa do Xiro d´Emilia.
2005, Volta a Dinamarca, máis catro etapas.
2006, Critérium Internacional, máis unha etapa.
2009, Xiro do Trentino.
2010, Gran Premio Industria e Commercio Artigianato.
2011, Gran Premio de Lugano e o Xiro de Padania, máis unha etapa.
2012, Japan Cup.
XIRO DE ITALIA: 1999, abandonou, 2000, (52º). 2005, (28º, máis dúas etapas). 2006, (1º, máis catro etapas). 2009, (4º). 2010, (1º, máis unha etapa). 2012, (5º).
TOUR DE FRANCIA: 2001, abandonou. 2002, (11º e maillot branco de mellor novo). 2003, (7º). 2004, (3º, máis unha etapa). 2005, (2º). 2010, (32º). 2011, (7º). 2012, (25º).
VOLTA CICLISTA A ESPAÑA: 2009, (4º). 2013, abandonou por unha hipotermia sufrida na decimoquinta etapa, con saída en Andorra e chegada ao Collado da Galiña, cando ocupaba a sétima praza da xeral a 2:52.
EQUIPOS: 1999, Riso Scotti-Vinavil. 2000, Amica Chips-Tacconi Sport. 2001-2003, Fassa Bortolo. 2004-2006, Team CSC. 2007, Discovery Channel Prol Cycling Team. 2008-2009, Liquigas-Cannondale. 2010, Liquigas-Doimo. 2011-2012, Liquigas-Cannondale. 2013. Cannondale Prol Cycling.

Ningún comentario:

Publicar un comentario